Przejdź do zawartości

Tõnis Lukas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tõnis Lukas
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1962
Tallinn

Minister edukacji Estonii
Okres

od 1999
do 2002

Przynależność polityczna

Związek Ojczyźniany

Poprzednik

Mait Klaassen

Następca

Mailis Rand

Minister edukacji i badań naukowych Estonii
Okres

od 2007
do 2011

Przynależność polityczna

Isamaa ja Res Publica Liit

Poprzednik

Mailis Rand

Następca

Jaak Aaviksoo

Minister kultury Estonii
Okres

od 2019
do 2021

Przynależność polityczna

Isamaa

Poprzednik

Indrek Saar

Następca

Anneli Ott

Minister edukacji i badań naukowych Estonii
Okres

od 2022
do 2023

Przynależność polityczna

Isamaa

Poprzednik

Liina Kersna

Następca

Kristina Kallas

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP

Tõnis Lukas (ur. 5 czerwca 1962 w Tallinnie) – estoński historyk, samorządowiec i polityk, burmistrz Tartu w latach 1996–1997, minister edukacji (1999–2002), minister edukacji i badań naukowych (2007–2011, 2022–2023), minister kultury (2019–2021).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1987 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie w Tartu. W latach 1998–1999 odbywał studia doktoranckie. Pracował jako nauczyciel historii w szkole w Rõngu. Od 1989 był wykładowcą na Uniwersytecie w Tartu. W latach 1992–1995 pełnił funkcję dyrektora Estońskiego Muzeum Narodowego. W 1996 został burmistrzem Tartu. Rok później odszedł z tego stanowiska i powrócił do pracy na uczelni.

Od 1993 do 2005 zasiadał w radzie miejskiej Tartu. W 1995 z ramienia koalicji ugrupowań RKEI i ERSP został wybrany do Riigikogu VIII kadencji. Cztery lata później uzyskał reelekcję jako kandydat Związku Ojczyźnianego. Po wyborach objął stanowisko ministra edukacji w rządzie Marta Laara, które zajmował do 2002. Rok później po raz kolejny uzyskał mandat parlamentarzysty i zasiadł w Riigikogu X kadencji. W 2005 stanął na czele swojego ugrupowania, zastępując Tunne Kelama. Doprowadził do jego połączenia z partią Res Publica w ugrupowanie Isamaa ja Res Publica Liit, którego do 2007 był współprzewodniczącym.

W kwietniu 2007 został ministrem edukacji i badań naukowych w drugim rządzie Andrusa Ansipa. Urząd ten sprawował do kwietnia 2011, wcześniej w tym samym roku wybrany do parlamentu na XII kadencję. W 2013 ponownie objął stanowisko dyrektora Estońskiego Muzeum Narodowego, rezygnując wcześniej z zasiadania w parlamencie. Placówką tą zarządzał do 2018. W 2019 kolejny raz został wybrany na deputowanego do Riigikogu[1] (jednak zrezygnował z objęcia mandatu).

W kwietniu 2019 otrzymał nominację na urząd ministra kultury w gabinecie Jüriego Ratasa[2]. Urząd ten sprawował do stycznia 2021. W lipcu 2022 w nowo utworzonym drugim rządzie Kai Kallas został ministrem edukacji i badań naukowych[3]; funkcję tę pełnił do kwietnia 2023. W tym samym roku również uzyskał mandat deputowanego[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2021 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Elected members of the Riigikogu. rk2019.valimised.ee, 4 marca 2019. [dostęp 2022-07-18]. (ang.).
  2. Kazimierz Popławski: Estonia ma nowy rząd. Jüri Ratas ponownie premierem. przegladbaltycki.pl, 24 kwietnia 2019. [dostęp 2022-07-18].
  3. Tiina Jaakson: Galerii: president nimetas uue valitsuse ametisse ja ministrid andsid vande. err.ee, 18 lipca 2022. [dostęp 2022-07-18]. (est.).
  4. Elected members of the Riigikogu. rk2023.valimised.ee, 6 marca 2023. [dostęp 2023-03-06]. (ang.).
  5. M.P. z 2022 r. poz. 43

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]