Przejdź do zawartości

Wieża Idei Dżucze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wieża Idei Dżucze
Ilustracja
Państwo

 Korea Północna

Miejscowość

Pjongjang

Styl architektoniczny

socrealizm

Całkowita wysokość

170 m

Data budowy

1982

Data odsłonięcia

15 kwietnia 1982

Położenie na mapie Pjongjangu
Mapa konturowa Pjongjangu, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Wieża Idei Dżucze”
Położenie na mapie Korei Północnej
Mapa konturowa Korei Północnej, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Wieża Idei Dżucze”
Ziemia39°01′03,52″N 125°45′48,05″E/39,017644 125,763347

Wieża Idei Dżucze[1], zwana też Płomieniem Idei Dżucze (kor. 주체사상탑) – pomnik znajdujący się w Pjongjangu w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej. Usytuowana jest na południowym brzegu rzeki Taedong-gang, naprzeciw znajdującego się po drugiej stronie tej rzeki Placu Kim Ir Sena. Powstała w 1982, aby upamiętnić 70. rocznicę urodzin Kim Ir Sena. Ceremonia odsłonięcia odbyła się 15 kwietnia 1982, w dniu 70. urodzin „Wielkiego Przywódcy”[2]. Pomysł stworzenia monumentu oficjalnie przypisuje się Kim Dzong Ilowi[3], jednak wywiady z byłymi północnokoreańskimi urzędnikami zdały się świadczyć przeciwko tej tezie[4]. Nazwa wieży pochodzi od Idei Dżucze, wymyślonej przez Kim Ir Sena mieszanki autarkii, izolacjonizmu, marksizmu-leninizmu i koreańskiego tradycjonalizmu.

170-metrowa konstrukcja, której kompozycja przedstawia płonący znicz, składa się z wysokiej na 150 m czworobocznej zwężającej się ku górze iglicy zbudowanej z 25550 granitowych bloków (365x70, jeden na każdy dzień życia Kim Ir Sena, wyłączając dni dodatkowe lat przestępnych), pokrytej białym kamieniem z siedemdziesięcioma podziałkami, oznaczającymi lata życia koreańskiego przywódcy (jest to najwyższa na świecie budowla granitowa), oraz 20-metrowego, ważącego 45 ton, wykonanego z pomalowanego na czerwono metalu płomienia (symbolizującego światło, jakie niesie Idea Dżucze). Na wieży znajduje się platforma widokowa.

U podstawy umieszczono rocznicową tablicę pamiątkową wychwalającą Kim Ir Sena, filozofię Dżucze oraz rzekomo panujące w Korei wolność oraz dobrobyt[5].

Według dostępnych informacji została zbudowana w 35, a wykończona w 76 dni. Jest drugim co do wysokości obiektem w mieście po Hotelu Ryugyŏng.

Przypuszczało się, że projekt w dużym stopniu opierano na Pomniku Waszyngtona, który wieża przewyższa o niecały metr[6]. W architekturze monumentu daje się również zauważyć elementy tradycyjnie koreańskie[2].

W pobliżu wieży wzniesiono wysoką na 30 m statuę, składająca się z trzech postaci – jednej dzierżącej młot, drugiej trzymającej sierp, oraz trzeciej z piórem w dłoni (wizerunki kolejno: wyidealizowanego robotnika, rolnika i „pracującego intelektualisty”, inspirowane radziecką rzeźbą Robotnik i kołchoźnica). Kompozycja i atrybuty postaci nawiązują do symboli znajdujących się na fladze Koreańskiej Partii Pracy[2].

Wieżę otacza także sześć niższych (10 m) pomników symbolizujących inne aspekty ideologii Kim Ir Sena oraz różnego rodzaju pawilony i fontanny. Nieopodal znajduje się również mur 82 „tablic przyjaźni”, przypuszczalnie pochodzących od zagranicznych sponsorów. Najbardziej zasłużonych dla budowy monumentu, na przykład wieloletniego sojusznika Kim Dzong Ila, Omara Bongo, uhonorowano specjalnymi tablicami umieszczonymi u podnóża wieży.

Uważa się, że wieża i jej okolice stały się popularnym miejscem tak wśród Koreańczyków, jak i nielicznych odwiedzających kraj turystów – jeśli wierzyć Koreańskiej Centralnej Agencji Prasowej, od czasu otwarcia odwiedziło ją ponad dwa miliony zwiedzających[7].

Monument otaczają reflektory służące do oświetlenia konstrukcji w nocy i chociaż Pjongjang często dotykają braki prądu, wieża jest zawsze jasno oświetlona jako ważny symbol ideologiczny.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zmiany wprowadzone na 96. posiedzeniu Komisji (1 lutego 2017 roku). Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2017-02-26].
  2. a b c www.orientalarchitecture.com: Tower of the Juche Idea. [dostęp 2009-08-24]. (ang.).
  3. Clifford Coonan: Kim Jong Il, the tyrant with a passion for wine, women and the bomb. The Independent, 22 października 2006. [dostęp 2009-08-21].
  4. Bradley K. Martin: Under the loving care of the fatherly leader: North Korea and the Kim Dynasty. New York: Thomas Dunne Books, 2004, s. 626. ISBN 0-312-32221-6.
  5. Tongil Korea Net: The Juche Idea, Shine All Over The World!. 14 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-24]. (ang.).
  6. Gavan McCormack: Target North Korea: Pushing North Korea to the Brink of Nuclear Catastrophe. Nation Books, 2004, s. 59. ISBN 1-56025-557-9.
  7. Korean Central News Agency: Tower of Juche Idea Draws Endless Stream of Visitors. 13 kwietnia 2009. [dostęp 2009-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 czerwca 2011)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]