Przejdź do zawartości

Ze’ew Elkin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ze’ew Elkin
‏זְאֵב אֵלְקִין‎
Зеэв Элькин
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1971
Charków, ZSRR

Minister ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego
Okres

od 13 czerwca 2021

Przynależność polityczna

Nowa Nadzieja

Poprzednik

Rafi Perec

Minister budownictwa
Okres

od 13 czerwca 2021

Przynależność polityczna

Nowa Nadzieja

Poprzednik

Ja’akow Litzman

Członek Knesetu
Okres

od 2006
do 2021

Przynależność polityczna

Kadima
Likud
Nowa Nadzieja

Minister ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego
Okres

od 1 czerwca 2015
do 17 maja 2020

Przynależność polityczna

Likud

Poprzednik

Naftali Bennett

Następca

Rafi Perec

Minister absorpcji imigrantów
Okres

od 14 maja 2015
do 17 maja 2020

Przynależność polityczna

Likud

Poprzednik

Sofa Landwer

Następca

Penina Tamanu

Minister szkolnictwa wyższego
Okres

od 17 maja 2020
do 23 grudnia 2020

Przynależność polityczna

Likud

Ze’ew Elkin (hebr.: זְאֵב אֵלְקִין, ros.: Зеэв Элькин, ur. 3 kwietnia 1971 w Charkowie[1]) – izraelski polityk, od czerwca 2021 roku minister budownictwa i mieszkalnictwa oraz minister ds. Jerozolimy i Dziedzictwa Narodowego[1], od 2006 poseł do Knesetu. W latach 2015–2020 był ministrem absorpcji imigrantów oraz ministrem ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego w 4. rządzie Binjamina Netanjahu. Od maja do grudnia 2020 roku sprawował urząd ministra zasobów wodnych i ministra szkolnictwa wyższego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Charkowie, wówczas na terenie ZSRR. Był sekretarzem generalnym Ruchu Bene Akiwa w Związku Radzieckim. Wyemigrował do Izraela w 1990[2]

Służbę wojskową ukończył w stopniu szeregowego. Ukończył studia z historii narodu izraelskiego i matematyki na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie w 1994 roku[2].

Po raz pierwszy do Knesetu wszedł w 2006 roku z list Kadimy[2]. W 2009 ponownie udało mu się uzyskać mandat, tym razem już z list Likudu. W wyborach 2013 startował z listy wspólnej Likudu i partii Nasz Dom Izrael[2], został posłem oraz zastępcą ministra spraw zagranicznych.

W 2015 po raz czwarty został parlamentarzystą z listy Likudu[2]. 14 maja 2015 został ministrem absorpcji imigrantów, a 1 czerwca również ministrem ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego w 4. rządzie Binjamina Netanjahu[3][4].

W wyborach w kwietniu 2019 uzyskał reelekcję[2].

17 maja 2020 roku zaprzysiężony na ministra zasobów wodnych i ministra szkolnictwa wyższego[5].

23 grudnia ogłosił rezygnację ze stanowisk ministerialnych, mandatu poselskiego i przeszedł do partii Gide’ona Sa’araNowa Nadzieja[6].

W wyborach pralamentarnych z 2021 dostał się do Knesetu z list Nowej Nadziei[7], która uzyskała sześć mandatów. Następnie został mianowany ministrem ds. Jerozolimy i Dziedzictwa Narodowego oraz ministrem budownictwa i mieszkalnictwa[1], w związku z czym na mocy prawa norweskiego zrezygnował z miejsca w parlamencie.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty, ma dwójkę dzieci[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Ze'ev Elkin [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-05].
  2. a b c d e f g Ze’ew Elkin (ang.) – profil na stronie Knesetu.
  3. All Governments of Israel. Twentieth Knesset: Government 34. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-03]. (ang.).
  4. Itamar Sharon: Who’s who in Netanyahu’s 2015 government. The Times of Israel, 2015-05-15. [dostęp 2015-05-21]. (ang.).
  5. The ministers of Israel’s 35th government, „The Times of Israel”, 17 maja 2020 [dostęp 2020-05-17].
  6. Likud’s Elkin officially quits Knesset to join forces with Netanyahu rival Sa’ar, „The Times of Israel”, 24 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-28].
  7. Zeev Elkin - Knesset Positions [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-05].