Przejdź do zawartości

dyplomacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dyplomacja (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. sposób prowadzenia polityki międzynarodowej środkami pokojowymi
(1.2) adm. polit. instytucje i personel zajmujący się pokojowymi stosunkami międzynarodowymi
(1.3) przen. umiejętność osiągania celu w trudnych warunkach relacji, bez urażania innych
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Profesor mówił przede wszystkim o polityce i dyplomacji.
(1.2) W wyniku działań dyplomacji Przemysła Ottokara II i Beli IV Piastowie podzielili się na dwa obozy, proczeski i prowęgierski[2].
(1.3) Dzięki umiejętnej dyplomacji ONZ wpływy mocarstw w tym regionie zaczęły się znosić.
składnia:
kolokacje:
dyplomacja korporacyjnadyplomacja siłowadyplomacja wahadłowatajna dyplomacja
synonimy:
(1.2) korpus dyplomatyczny
(1.3) subtelność, takt, układność, zręczność
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dyplomata m, dyplomatka ż
przym. dyplomatyczny
przysł. dyplomatycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. diplomatie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dyplomacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Marek Kazimierz Barański Dynastia Piastów w Polsce, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 8301148160, s. 342