Naar inhoud springen

Sergi Bruguera

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sergi Bruguera
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Spanje Spaanse
Geboorteplaats Vlag van Spanje Barcelona, Spanje
Geboortedatum 16 januari 1971
Woonplaats Vlag van Spanje Barcelona, Spanje
Lengte 1,87 m
Gewicht 75 kg
Profdebuut 1988
Met pensioen 2002
Slaghand rechts (dubbelhandige backhand)
Totaal prijzengeld 11.632.199 US dollar
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 447–271
Titels 14
Hoogste positie 3e (1 augustus 1994)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 4e ronde (1993)
Vlag van Frankrijk Roland Garros Winnaar (1993, 1994)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (1994)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (1994, 1997)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 49–50
Titels 3
Hoogste positie 49e (6 mei 1991)
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Sergi Bruguera (Barcelona, 16 januari 1971) is een voormalig proftennisser uit Spanje, die tweemaal Roland Garros op zijn naam schreef: 1993 en 1994. Hij effende het pad voor andere Spaanse tennisspelers, zoals Albert Costa, Alberto Berasategui en Juan Carlos Ferrero.

Bruguera is afkomstig uit de Catalaanse hoofdstad Barcelona. Hij speelde vijftien jaar lang, van 1988 tot 2003, in het profcircuit. Hij won veertien toernooien en verdiende in totaal bijna twaalf miljoen dollar.

Bruguera behaalde zijn grootste successen vooral tussen 1987 en 1994. Hij speelt rechtshandig en staat te boek als een gravelspecialist. Met precisie en geduld wist hij dikwijls fouten bij de tegenstander af te dwingen. In 1993 won hij op Roland Garros van de Amerikaanse titelverdediger Jim Courier[1] en in 1994 van zijn landgenoot Beresategui. In dat jaar (1 augustus 1994) behaalde hij ook zijn hoogste ranking op de wereldranglijst: derde.

Na 1994 kreeg hij te maken met de ene na de andere blessure, en behaalde hij weinig successen meer. In 1995 kreeg hij een knieblessure, in 1996 een enkelblessure en in 1998 een chronische schouderblessure, waardoor hij tien maanden uit de roulatie was en terugviel naar de 372ste plaats op de wereldranglijst. Zijn enige aansprekende succes in die jaren was een finaleplaats op Roland Garros in 1997. Hij speelde tegen Gustavo Kuerten en verloor.

Vanaf juli 1999 volgde een tweede opleving en wist hij op te klimmen tot rond de 100e plaats. Daarmee stokte de progressie echter en toen in 2003 hij als 145ste op de ranglijst geen uitnodiging meer kreeg voor de Open Franse kampioenschappen, besloot hij een maand daarvoor op 31-jarige leeftijd te stoppen als profspeler. Zijn laatste wedstrijd speelde hij eind april in een toernooi in zijn eigen Barcelona, een verloren partij tegen Guillermo Cañas in de tweede ronde.

Prestatietabel

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Prestatietabel grand slam, enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Toernooi 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 2000 2001
Vlag van Australië Australian Open 2R 1R 4R 3R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4R 2R 2R 1R W W HF 2R F 1R 1R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 4R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 2R 2R 1R 4R 2R 3R 4R 2R 1R

Prestatietabel grand slam, dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Toernooi 1990 1991
Vlag van Australië Australian Open
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon
Vlag van Verenigde Staten US Open KF 1R
[bewerken | brontekst bewerken]