Przejdź do zawartości

Andrzej Fałkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Fałkowski
Ilustracja
generał broni Andrzej Fałkowski
generał broni w st. spocz. generał broni w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

1959
Rypin

Przebieg służby
Lata służby

1978–2018

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Stanowiska

(2014-2018) Polski Przedstawiciel Wojskowy przy Komitetach Wojskowych NATO i Unii Europejskiej w Brukseli
(2013-2014) Zastępca Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
(2011-2013) Attaché obrony wojskowy, morski i lotniczy przy Przedstawicielstwie Dyplomatycznym RP w Stanach Zjednoczonych Ameryki
(2008-2011) Zastępca dyrektora Międzynarodowego Sztabu Wojskowego NATO ds. Logistyki i Zasobów

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal 100-lecia ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Oficer Legii Zasługi (USA) Odznaka Honorowa Sił Zbrojnych Republiki Czeskiej III Stopnia Za Zasługi Krzyż Pamiątkowy Szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Republiki Słowackiej II Stopnia

Andrzej Fałkowski (ur. 1959 w Rypinie) – żołnierz, generał broni SZ RP w stanie spoczynku, dyplomata, doktor nauk ekonomicznych[1], specjalista w dziedzinie finansów publicznych i ekonomiki wojskowej oraz zasobów obronnych, logistyk i planista strategiczny, znawca NATO, EU i polityki bezpieczeństwa międzynarodowego.

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Liceum Ekonomiczne w rodzinnym Rypinie (1977). Jest absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Służb Kwatermistrzowskich w Poznaniu (1982) i Wydziału Ekonomii Uniwersytetu Gdańskiego (1985). W 1997 na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego obronił rozprawę pt. „Budżet obronny Polski (problemy, metody)” i uzyskał stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych. Ukończył także studia podyplomowe w Monterey (Stany Zjednoczone)(1994) oraz kilka kursów zagranicznych m.in. w Holenderskiej Akademii Obrony, Szkole NATO w Oberammergau w Niemczech, a także w Kanadzie i USA. Zna język angielski.

Służba wojskowa

[edytuj | edytuj kod]

Po promocji oficerskiej otrzymał przydział do 3 Pułku Zabezpieczenia Dowództwa Marynarki Wojennej w Gdyni, w którym służył do 1984. Następnie został przeniesiony do Departamentu Finansów Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie. Był zastępcą dyrektora Departamentu Ekonomicznego (1996-1998).

W 1998 objął stanowisko głównego specjalisty – radcy w Przedstawicielstwie Polskim przy NATO i Unii Zachodnioeuropejskiej (WEU) w Brukseli (Belgia), a w 2003 wyznaczono go na stanowisko zastępcy szefa Generalnego Zarządu Planowania Strategicznego P-5 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie. W latach 2006–2008 był dyrektorem Departamentu Budżetowego Ministerstwa Obrony Narodowej.

W 2007 został wybrany przez Komitet Wojskowy NATO na stanowisko zastępcy dyrektora Międzynarodowego Sztabu Wojskowego NATO ds. Logistyki i Zasobów w Brukseli, które objął we wrześniu 2008.

W tym czasie, w ciągu 3 lat, był m.in. przewodniczącym Komitetu NATO ds. Wojskowych Zasobów Osobowych, współprzewodniczącym wojskowym Komitetu Logistycznego NATO, przedstawicielem Komitetu Wojskowego NATO w Radzie do Spraw Planowania i Polityki Zasobów oraz na Konferencję Dyrektorów Krajowych ds. Uzbrojenia (CNAD), zastępcą przewodniczącego i przedstawicielem Komitetu Wojskowego w Radzie Badań i Technologii. Współprzewodniczył również Komitetowi Standaryzacyjnemu NATO.

Od 2011 do połowy 2013 roku służył jako Attaché obrony, wojskowy, morski i lotniczy przy Ambasadzie RP w Stanach Zjednoczonych Ameryki w Waszyngtonie. W latach 2013–2014 był zastępcą Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a w latach 2014–2018 służył na stanowisku Polskiego Przedstawiciela Wojskowego przy Komitetach Wojskowych NATO i Unii Europejskiej w Brukseli. Wielokrotnie reprezentował Ministerstwo Obrony Narodowej, a także był moderatorem i prelegentem podczas międzynarodowych konferencji i seminariów.

Był zapraszany do przeprowadzenia wykładów na uczelniach zagranicznych m.in. Szkole NATO w Oberammergau (2000, 2010–2011, 2017), Akademii Sztabu Generalnego Ukrainy w Kijowie (2002), Bałtyckiej Akademii Obrony w Tartu w Estonii (2009–2011, 2016-2018), jako przedstawiciel NATO HQ – Akademii Sztabu Generalnego Federacji Rosyjskiej w Moskwie (2010), Université Libre de Bruxelles (2010), National Defense University w Waszyngtonie (2012), American University w Waszyngtonie (2013), NATO Defense College w Rzymie (2015), jak również w uczelniach krajowych, m.in.: często w Akademii Obrony Narodowej oraz na Uniwersytecie Warszawskim (2005) oraz w Krajowej Szkole Administracji Publicznej (2005). Był wykładowcą oraz promotorem prac magisterskich i dyplomowych w Akademii Obrony Narodowej i Uczelni Warszawskiej im. Marii Skłodowskiej–Curie. W 2016 wygłosił wykład inauguracyjny na rozpoczęcie roku akademickiego w Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni.

Jest autorem książki pt. „Pecunia nervus belli – Kształtowanie budżetu obronnego Polski” oraz wielu publikacji dotyczących finansów, ekonomiki obrony oraz finansowania NATO oraz polityki bezpieczeństwa m.in. na łamach: Przeglądu Morskiego, Przeglądu Kwatermistrzowskiego, Myśli Wojskowej, Zeszytów Naukowych Akademii Obrony Narodowej, Polski Zbrojnej, Wojskowego Przeglądu Logistycznego, Biuletynu Finansowego, miesięcznika RAPORT (Wojsko Technika Obronność).

W 2018 r., “za wygrane bitwy na polu dyplomacji” otrzymał od miesięcznika Polska Zbrojna doroczną nagrodę BUZDYGAN 2017.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagroda „Buzdygan” 2017[10]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dr Andrzej Fałkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-11-21].
  2. M.P. z 2006 r. nr 37, poz. 413.
  3. M.P. z 2008 r. nr 39, poz. 344.
  4. M.P. z 2015 r. poz. 792.
  5. M.P. z 2009 r. nr 17, poz. 222 – pkt 2.
  6. M.P. z 2000 r. nr 31, poz. 641 – pkt 36.
  7. PPW w Brukseli: LEGION OF MERIT DLA GENERAŁA FAŁKOWSKIEGO. www.sgwp.wp.mil.pl, 2014-09-11. [dostęp 2014-11-06]. (pol.).
  8. MEDAL DLA GENERAŁA FAŁKOWSKIEGO. www.sgwp.wp.mil.pl, 2017-02-15. [dostęp 2017-03-30]. (pol.).
  9. Medal dla generała Fałkowskiego. polska-zbrojna.pl, 2017-03-13. [dostęp 2018-03-01]. (pol.).
  10. Dyplomata twardo stąpający po ziemi. polska-zbrojna.pl, 2018-03-03. [dostęp 2018-03-06]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]