Przejdź do zawartości

Emmanuel Servais

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emmanuel Servais
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1811
Mersch

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 1890
Bad Nauheim

Premier Luksemburga
Okres

od 3 grudnia 1867
do 26 grudnia 1874

Poprzednik

Victor de Tornaco

Następca

Félix de Blochausen

Odznaczenia
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) II Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Lambert-Joseph-Emmanuel Servais (ur. 11 kwietnia 1811 w Mersch, zm. 17 czerwca 1890 w Bad Nauheim) – luksemburski polityk, piąty premier Luksemburga, sprawujący urząd od 3 grudnia 1867 roku do 26 grudnia 1874 roku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Lambert-Joseph-Emmanuel Servais urodził się 11 kwietnia 1811 roku w Mersch[1]. Był synem burmistrza Mersch[1].

Po maturze w 1828 roku studiował prawo na uniwersytetach w Gandawie, Paryżu i Liège[1]. Stopień doktora uzyskał na uniwersytecie w Liège[1].

W latach 1830–1839 pracował jako prawnik w Arlon, a w latach 1836–1839, pod panowaniem belgijskim, zasiadał w radzie prowincji[1]. W 1836 roku wraz z Victorem Teschem (1812–1892) założył liberalną gazetę „L'Écho du Luxembourg”[1][2].

Po odzyskaniu przez Luksemburg niepodległości w 1839 roku powrócił do ojczyzny[1]. W latach 1840–1846 pracował jako prawnik, a od 1841 roku był członkiem komitetu przygotowującego tekst luksemburskiej konstytucji[1]. W uznaniu wkładu w prace nad konstytucją otrzymał Order Korony Dębowej[3].

W 1841 roku Servais poślubił Anne Justine Elisę Boch (1819–1860), z którą miał syna Émile (1847–1928)[4].

W latach 1841–1848 był członkiem Zgromadzenia Stanów, a w latach 1843–1847 członkiem pierwszej rady miejskiej Luksemburga[1]. W latach 1848–1853 był sędzią Sądu Najwyższego[1].

W latach 1848–1849 był jednym z trzech przedstawicieli Luksemburga w parlamencie frankfurckim[1]. W 1848 roku został zgodnie z cenzusem wyborczym jednogłośnie wybrany na posła z kantonu Mersch[1]. W latach 1853–1857 pełnił funkcję ministra finansów w rządzie Simonsa, a w latach 1857–1867 był członkiem Rady Państwa[1].

W 1867 roku był pełnomocnikiem generalnym przy podpisywaniu traktatu londyńskiego gwarantującego niepodległość Luksemburga[1]. W latach 1867–1874 sprawował urząd premiera Luksemburga i jednocześnie funkcję ministra spraw zagranicznych[1].

Servais udzielił azylu Victorowi Hugo, który opuścił Francję jako uchodźca polityczny po Komunie Paryskiej w 1871 roku; w zamian za zezwolenie na pobyt czasowy w Luksemburgu Hugo musiał zobowiązać się do niezajmowania się polityką[1].

W latach 1874–1887 Servais przewodniczył Radzie Państwa[1]. Od 1875 roku aż do śmierci pełnił funkcje burmistrza Luksemburga i przewodniczącego Izby Deputowanych[1].

Servais wiele publikował na tematy związane z rządzeniem państwem i wymiarem sprawiedliwości[1]. Napisał również autobiografię, która ukazała się pięć lat po jego śmierci[1].

Zmarł 17 czerwca 1890 roku w Bad Nauheim[1].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 1895 – Autobiographie de Feu M. Emmanuel Servais, ancien Ministre d'État

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Lista podana za Biographie nationale du pays de Luxembourg[5]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]