Przejdź do zawartości

Królestwo Szkocji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Królestwo Szkocji
Rìoghachd na h-Alba
Kinrick o Scotland
843–1649
1660–1707
Herb Flaga
Herb Flaga
Dewiza: Nemo me impune lacessit
(Nikt nie prowokuje mnie bezkarnie)
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Edynburg

Data powstania

843

Data likwidacji

1 maja 1707

Władca

Anna Stuart

Populacja (1700)
• liczba ludności


1 000 000

Waluta

funt szkocki

Język urzędowy

gaelicki, scots

Położenie na mapie
Położenie na mapie

Królestwo Szkocji (gaelicki: Rìoghachd na h-Alba, scots: Kinrick o Scotland) – historyczne państwo w północno-zachodniej Europie, istniejące od 843 do 1707 roku. Zajmowało północną, trzecią część wyspy Wielka Brytania, i graniczyło z Królestwem Anglii od południa, z którym zostało zjednoczone jako Królestwo Wielkiej Brytanii na mocy warunków aktu unii z 1707 roku. Od 1482 roku, kiedy to Anglia przejęła kontrolę nad miastem Berwick, terytorium Królestwa Szkocji pokrywa się z granicami współczesnej Szkocji. Poza głównym obszarem na wyspie Wielkiej Brytanii, w skład Królestwa Szkocji wchodziło ponad 790 wysp.

Największym miastem w królestwie i stolicą zarazem był Edynburg. Funkcję stołeczną pełniły wcześniej takie miasta jak Scone, Dunfermline oraz Stirling. Liczba ludności Królestwa Szkocji w 1700 roku wynosiła w przybliżeniu 1,1 miliona.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]