Przejdź do zawartości

Lalin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lalin
wieś
Ilustracja
Cerkiew św. Jerzego
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

sanocki

Gmina

Sanok

Liczba ludności (2022)

383[2]

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

36-207[3]

Tablice rejestracyjne

RSA

SIMC

0359304[4]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Sanok
Mapa konturowa gminy wiejskiej Sanok, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Lalin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Lalin”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Lalin”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Lalin”
Ziemia49°38′26″N 22°06′56″E/49,640556 22,115556[1]

Lalin – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Sanok[4][5]. Leży nad Stobnicą dopływem Wisłoka. Wieś liczy obecnie 300 mieszkańców oraz 78 domów. Przebiega przez nią droga wojewódzka nr 886 do Rzeszowa i Sanoka.

W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Wieś w średniowieczu dzieliła się na dwie osady Lalin Ruski oraz Lalin Niemiecki[6]. W roku 1443 zapisano in Lalina Ruthenicali, in Lalina Theutunicali, w 1502 i 1582 in Lalyn Nyemeyeczkyem ... in Lalyn Ruskye. Lalin Niemiecki przyległy do wsi Grabownica mógł powstać przed rokiem 1435, kiedy sołtysem wsi był Mathias Scultetus de Lalyna wymieniony w AGZ w tomie XI[7].

W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej w Lalinie byli spadkobiercy Giebułtowskiego oraz współwłaściciele[8]. Na przełomie XIX/XX wieku właścicielem tabularnym dóbr Lalin I i II był Paweł Tyszkowski[9], który na początku XX wieku posiadał we wsi obszar 128,8 ha[10][11].

Od maja 1945 w Lalinie kwaterował antykomunistyczny oddział Zgrupowania Warta, której dowódcą był Dragan Sotirović.

W 1946, po przesiedleniu ukraińskich mieszkańców tej wsi na Ukrainę, wieś została na nowo zasiedlona polskimi repatriantami wysiedlonymi z Ukrainy. W tym samym roku wieś spalił oddział Ukraińskiej Armii Powstańczej. W obronie polskich repatriantów przed jej atakami walczył tu oddział samoobrony z Grabówki dowodzony przez Mieczysława Bielca oraz oddziały Dragana Sotirovica.

Obecnie we wsi działalność prowadzi jeden z popularniejszych ośrodków jeździeckich w regionie.

W Lalinie znajduje się zabytkowa cerkiew św. Jerzego, do której należeli pakosławscy Rusini.

Do lokalnych potraw należą pierogi razowe.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 66280
  2. Raport o stanie gminy Sanok za 2022 rok [online], Biuletyn Informacji Publicznej Urząd Gminy Sanok, 22 maja 2023 [dostęp 2023-07-16] (pol.).
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 638 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Adam Fastnacht. Osadnictwo ziemi sanockiej w latach 1340-1650, str. 86
  7. Adam Fastnacht, s. 86
  8. Karol Wild: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: 1855, s. 108.
  9. Tadeusz Pilat: Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z Wielkiem Ks. Krakowskiem. Lwów: 1890, s. 104.
  10. Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 405.
  11. Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 10.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]