Przejdź do zawartości

Ludwik III Ślepy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik III Ślepy
ilustracja
Król Prowansji
Okres

od 890
do 928

Poprzednik

Boson Prowansalski

Następca

Hugon Włoski

Król Włoch
Okres

od 900
do 905

Poprzednik

Berengar I z Friulu

Następca

Berengar I z Friulu

Cesarz rzymski
Okres

od 901
do 905

Poprzednik

Arnulf z Karyntii

Następca

Berengar I z Friulu

Dane biograficzne
Dynastia

Karolingowie

Data urodzenia

ok. 880

Data śmierci

28 czerwca 928

Ojciec

Boson

Matka

Ermengarda

Żona

Anna Bizantyjska
Adelajda z Burgundii

Ludwik III Ślepy (ur. ok. 880 r., zm. 28 czerwca 928 r.) – król Prowansji od 887 r., król Włoch w latach 900905, a także cesarz rzymski w latach 901–905. Był synem Bosona, antykróla Prowansji i Ermengardy, córki cesarza Ludwika II z Karolingów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jako siedmioletni chłopiec Ludwik wstąpił na tron Prowansji po śmierci 11 stycznia 887 r. jego ojca Boso. Królestwo odziedziczone przez Ludwika było znacznie mniejsze niż jego ojca, ponieważ nie obejmowało Górnej Burgundii i ograniczało się do okolic Vienne[potrzebny przypis].

W maju regenci udali się z Ludwikiem do cesarza Karola III Otyłego, gdzie młody Ludwik został uznany za króla, a Karol adoptował go[potrzebny przypis] i objął opieką, jednak w tym samym roku został obalony przez swojego bratanka Arnulfa z Karyntii[1]. Po jego śmierci 13 stycznia 888 r. Ludwik powrócił do Prowansji[potrzebny przypis], a w 890 r. jego panowanie zostało powszechnie uznane[1].

Od 896 r. Ludwik prowadził wojnę z Saracenami i walczył z nimi przez całe panowanie. Saraceni, założyli bazę we Fraxinet w 889 i najeżdżali wybrzeże Prowansji[potrzebny przypis].

W 900 r. Ludwik został zaproszony do Włoch przez różnych możnych[1], w tym margrabiego Toskanii Wojciecha II, którzy cierpieli z powodu spustoszeń Madziarów i[potrzebny przypis] niekompetentnych rządów Berengara z Friulu. Ludwik w październiku został wybrany w Pawii na króla włoskiego[1].

W 901 r. dotarł do Rzymu, gdzie w lutym papież Benedykt IV koronował go na cesarza rzymskiego. W 902 r. Berengar pokonał i pojmał Ludwika, zmuszając go do ucieczki z Italii[1].

W 904 r. Ludwik powrócił do Italii, ale w 905 r. został ponownie pokonany przez Berengara, pojmany w Weronie i oślepiony, a następnie odesłany do Prowansji, gdzie w 928 r. zmarł[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Louis III, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).