Przejdź do zawartości

Witalij Szewczenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witalij Szewczenko
Ilustracja
Witalij Szewczenko (2010)
Pełne imię i nazwisko

Witalij Wiktorowicz Szewczenko

Data i miejsce urodzenia

2 października 1951
Baku

Wzrost

178 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1968–1971 Neftçi PFK 85 (21)
1972–1975 Dynamo Kijów 7 (1)
1975–1982 Czornomoreć Odessa 163 (36)
1982–1983 Lokomotiw Moskwa 43 (5)
W sumie: 298 (63)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1970–1972  ZSRR 13 (4)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1986–1992 Lokomotiw Moskwa (kierownik)
1992–1994 Club Bolívar
1994 Hapoel Beer Szewa
1995 Hapoel Ironi Riszon le-Cijjon
1995–1996 Hapoel Be'er Szewa
1996 Urałmasz Jekaterynburg
1997 Gazowik-Gazprom Iżewsk
1998 Urałan Elista
1999–2002 Torpedo Moskwa
2003 Saturn Ramienskoje
2004 FK Rostów
2005–2006 Metałurh Donieck
2006 Terek Grozny
2007–2008 Czornomoreć Odessa
2010 Rotor Wołgograd
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Witalij Wiktorowicz Szewczenko (ros. Виталий Викторович Шевченко, ur. 2 października 1951 w Baku, Azerbejdżańska SRR) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji napastnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek szkoły piłkarskiej Neftczi Baku, z której trafił następnie do pierwszego składu Neftczi. W klubie ze stolicy Azerbejdżanu grał do 1971. Okres gry w Baku był najlepszym w jego karierze. Od następnego sezonu bronił barw Dynama Kijów. W tym samym czasie doznał jednak kontuzji, a po rehabilitacji nie udało mu się wrócić do wysokiej formy. Mimo to kontynuował grę w piłkę, od 1975 w barwach Czernomorca Odessa, a pod koniec kariery w Lokomotiwie Moskwa. Swe największe klubowe sukcesy odniósł z Dynamem: Mistrzostwo ZSRR w 1974 i 1975 oraz Puchar ZSRR w 1974.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Kontuzja przerwała również rozpoczętą w 1970 karierę reprezentacyjną. Do 1972 rozegrał 13 meczów w barwach Sbornej, strzelił 4 bramki. Po kontuzji nie powrócił już do gry w reprezentacji.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Przez wiele lat pracował jako kierownik drużyny w Lokomotiwie Moskwa, by w 1992 wyjechać do Boliwii. W pierwszym sezonie pracy w Club Bolívar zdobył tytuł mistrzowski. Przez kilka kolejnych sezonów pracował w Izraelu, prowadząc Hapoel Beer Szewa i Hapoel Ironi Riszon le-Cijjon. Kolejne lata spędził w Rosji, szkoląc zawodników Urałmaszu Jekaterynburg, Gazowika-Gazpromu Iżewsk, Urałanu Elista, Torpeda Moskwa, Saturna Ramienskoje, FK Rostów i Tereku Grozny. Prowadził głównie zespoły ze środka tabeli lub broniące się przed spadkiem. Do tej pory najwięcej osiągnął jako szkoleniowiec Torpeda Moskwa, z którym w 2000 zajął 3. miejsce w rosyjskiej ekstraklasie. W 2005 pracował na Ukrainie jako trener Metałurha Donieck, a w 2007 został zatrudniony w Czornomorcu Odessa. 4 listopada 2008 podał się do dymisji[1]. W 2010 objął stanowisko głównego trenera Rotoru Wołgograd.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]