Gaan na inhoud

Pektien

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Pektien is 'n strukturele heteropolisakkaried wat in die primêre selwande van plante op land gevind word. Dit is vir die eerste onttrek en beskryf in 1825 deur Henri Braconnot.[1]

Dit word kommersieel as 'n wit tot ligbruin poeier vervaardig wat hoofsaaklik uit sitrusvrugte onttrek word en word gebruik as 'n voedseljellie vir die vervaardig van konfyt en jellies. Dit word ook gebruik as vulsels, lekkergoed en as 'n stabiliseerder in vrugtesappe en melkdrankies en as 'n bron van vesel.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Braconnot, Henri. Keppler, Frank et al. Methane emissions from terrestrial plants under aerobic conditions. Nature 439, 187-190