Saltar al conteníu

Camelus dromedarius

De Wikipedia
Camelus dromedarius
dromedariu
Estáu de caltenimientu
Domesticáu
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Mammalia
Orde: Artiodactyla
Suborde: Tylopoda
Familia: Camelidae
Xéneru: Camelus
Especie: C. dromedarius
Linnaeus, 1758
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

El dromedariu[1] (Camelus dromedarius) ye una especie de mamíferu artiodáctilu de la familia Camelidae.[2] Ye similar al camellu bactriano (Camelus ferus), del que s'estrema pola so pelame xeneralmente más curtiu, cuerpu menos robezu y presencia d'una gorrumba en llugar de dos. Nun se reconocen subespecies.[2]

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]

Como'l so primu asiáticu, ye un tilópodo ensin cuernos, colos furos nasales formando abertures oblicues, el llabiu cimeru estremáu y movible por separáu y estensible, con pezuñes, l'abdome eleváu y pates llargues y delgaes. La so anatomía amuesa tou tipu d'adaptaciones a la vida nos desiertos templáu y arenosu onde vive: les rodíes y todíos tienen callosidades que les faen más resistentes al ardor del sable cuando se sientan, les sos pestañes llargu y finu caltienen los güeyos a salvo de que-yos ente sable, y na gorrumba caltienen un depósitu de grasa del que pueden nutrise ya inclusive xenerar agua si ye necesariu. La so capacidá de resistencia ante la deshidratación facer unos animales bien pervalibles nel desiertu. El dromedariu puede llegar a beber hasta 150 llitros d'agua en bien pocu tiempu.

Distribución y hestoria

[editar | editar la fonte]
Grupu de dromedarios nel desiertu del Néguev, Israel

Los dromedarios son orixinarios de la península arábiga, anque fueron introducíos pol home n'ensame de llugares, y nun son raros los casos en qu'estos animales escaparon y formaron poblaciones semisalvajes. A manera d'exemplu pueden citase los camellos d'El Sáḥara, introducíos per primer vegada na dómina romana, y los d'Australia, que llegaron ellí mientres les esploraciones ingleses del sieglu XVIII, a partir d'exemplares tresportaos dende les Islles Canaries.[ensin referencies] L'usu d'esti animal como motor de trabayu nes xeres agrícoles foi común en dichu archipiélagu hasta la recién industrialización, xenerándose términos propios como guelfo, pa definir a la cría del dromedariu.

Na Dinastía VI d'Exiptu ta datáu un grabáu d'Asuán, cola imaxe d'un dromedariu y el so caballeru, desmintiendo la llegada d'esti animal al desiertu d'El Sáḥara, procedente d'Oriente, en dómina cristiana.[3]

Caltiénense numberoses referencies lliteraries, epigráficas y papirológicas de la presencia de los dromedarii nos exércitos romanos, y envalórase que la primer unidá que cuntó con ellos formóse en dómina del emperador Traxanu,[4] anque los mesmos romanos conocíen el so usu per parte d'aliaos y enemigos dende faía enforma tiempu.[4]

Introducción n'Australia

[editar | editar la fonte]

El dromedariu foi introducíu pol home n'Australia mientres el sieglu XIX.

La mayor parte de los exemplares de la islla provienen de les islles Canaries (Lanzarote y Fuerteventura).[5] Fueron importaos pa funciones de transporte antes de l'apaición del motor a esplosión.

Cola introducción de camiones y automóviles nos años 1920, el dromedariu perdió'l so llugar na economía australiana, y un gran númberu d'exemplares fueron abandonaos nel desiertu.[6]

La población de dromedarios australianos naturalizóse, y aumenta de manera xeométrica, doblando la población cada 8 a 12 años. Anguaño, les fontes del gobiernu australianu envaloren la población nun millón de cabeces.[7]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
  2. 2,0 2,1 (2005) Wilson, Don: Mammal Species of the World, 3ª (n'inglés), Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2 vols. (2142 pp.). ISBN 978-0-8018-8221-0.
  3. Schweinfurth, 1912. "Zeitschrift für Ethnologie", 633. Cf. Moret, 1956, 162)
  4. 4,0 4,1 Dabrowa, Edward (1991). «Dromedarii in the Roman Army: A note», Roman frontier studies 1989: Proceedings of the XVth International Congress of Roman Frontier Studies. University of Exeter Press, páx. 364-366.
  5. González, Agustín M. (8 de marzu de 2013). «El casu de la esportación de camellos canarios a Australia, en 1840». Santa Cruz de Tenerife: Diariu d'aviso. Consultáu'l 20 de setiembre de 2015.
  6. Camellos australianos (n'inglés)
  7. Feral Camel Action Plan (n'inglés)

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]