Дэкамэрон
| Дэкамэрон | |
| па-італьянску: Il Decameron, cognominato Prencipe Galeotto | |
 Расказчыкі Дэкамэрона. Мініяцюра XV стагодзьдзя | |
| Аўтар: | Джаваньні Бакачча |
|---|---|
| Мова арыгіналу: | сярэднявечная італьянская мова[d] |
«Дэкамэро́н» (па-італьянску: Il Decamerone, ад па-старажытнагрэцку: δέκα «дзесяць» й па-старажытнагрэцку: ἡμέρα «дзень» — літар. «Десятиднев») — зборнік ста навэляў італьянскага пісьменьніка Джаваньні Бакачча, адна з самых знакамітых кнігаў раньняга італьянскага Рэнэсансу, напісаная прыблізна ў 1352—1354 гадах. Большасьць навэляў гэтае кнігі прысьвечаныя тэме любові, пачынаючы ад яе эратычнага й закончваючы трагічнымі аспэктамі. Некаторыя допісы заканчваюцца нечаканымі азначэньнямі[1].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Jan Tomkowski, Dzieje literatury powszechnej, 2008.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Красимир Петров, "За наварската кралица и нейния „Декамерон“", – в: Маргьорит дьо Навар. Хептамерон. София: Народна култура, 1986, сс. 5 – 24
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Дэкамэрон — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
|
|
Дзеля паляпшэньня артыкулу неабходна:
|
|---|
