Idi na sadržaj

Sarajevski tramvaji

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Sarajevski tramvaji
Tramvaj Tango NF3 u Sarajevu
Opće informacije
DržavaBosna i Hercegovina
GradSarajevo
Otvaranje1885.
Elektrifikacija1895.
OperatorJKP GRAS Sarajevo
Infrastruktura
Širina kolosijeka1435 mm
Depoi1
Linije6
Dužina linije22,9 km
Dijagram
Portal Tramvajski promet
Neslužbena karta tramvajskih linija u Sarajevu.
Sarajevski tramvaj
Ilidža 01 01 01
Energoinvest
Stup
Avaz / Oslobođenje
Avaz / Oslobođenje
Nedžarići 01
Alipašino polje
RTV
Miljacka
Alipašin most
Depo
Otoka
Čengić Vila 01
Čengić Vila
Dolac Malta
Socijalno
Pofalići
Univerzitet
Željeznička stanica 01 01
Muzej
Marijin dvor
Skenderija 01
Skenderija
Park
Pošta
Banka
Drvenija
Katedrala
Latinska ćuprija
Baščaršija 01 01 01 01
Vijećnica

Sarajevski tramvaji su tramvajski sistem u glavnom gradu Bosne i Hercegovine Sarajevu. Vlasnik tramvaja je Javno komunalno preduzeće – Gradski saobraćaj Sarajevo (GRAS), koje ujedno i organizuje javni promet u Sarajevu.

Historija

[uredi | uredi izvor]
Jednokratna karta Sarajevskih tramvaja iz 1990.

Prvi tramvaj kog su vukli konji prošao je Sarajevom 1. januara 1885. godine.[1] Jednosmjerna trasa je bila duga 3,1 km, a pruga je počinjala od današnjeg Ekonomskog fakulteta, pružala se Ferhadijom i dalje glavnom gradskom ulicom (današnjom Titovom) preko Marindvora i završavala na Uzanoj željezničkoj stanici.[1] Tramvaj je mogao povesti 28 osoba, a cijena karte je bila 5 krajcera.[1] Isprva je bio na širini kolosijeka od 760 mm. 1. maja 1895. godine je elektriziran. Ujedno je trasa tramvaja proširena, te je od željezničke stanice na Pofalićima, koja se tada nalazila kod današnjeg hotela Bristol, pa do Latinske ćuprije.[1] Vozila koja su korištena, proizvela je njemačka firma "Siemens-Schuckertwerke" i bili su to prvi tramvaji nastali u njenim pogonima.[1]

Godine 1960. promijenjena je širina kolosijeka na 1435 mm. Mreža tramvaja, danas je duga 10,7 km i prostire se u pravcu istok-zapad od dijela grada zvanog Baščaršija, te u smjeru kazaljke na satu do općine Ilidža. Dodatno postoji 400 m dugačak odvojak prema Željezničkoj stanici, koja je povezana linijama 01 i 01.

Glavna linija prolazi kroz najprometniju ulicu u Sarajevu, sa zapada prolazi kroz Bulevar Meše Selimovića (ranije: 6. proleterske brigade), koja se od stanice Čengić Vila zove Zmaja od Bosne (ranije: Vojvode Radomira Putnika). Kroz stari dio grada prolazi Obalom Kulina bana (ranije: Obala Vojvode Stepe Stepanovića) do zadnje stanice na Baščaršiji, te nazad prema Skenderiji paralelno ulicama Mula Mustafe Bašeskije i Ulicom maršala Tita.

U 2012. urađena je rekonstrukcija tramvajske pruge na dionici od Baščaršije do Marijin-Dvora (S-krivina).[2]

Modernizacija tramvaja

[uredi | uredi izvor]

Modernizacija tramvajskog saobraćaja u Sarajevu je doživila svoj vrhunac dolaskom ministra saobraćaja Adnana Štete 2022. godine u Vladu Kantona Sarajevo.[3] Nakon što je podignut kredit od strane Evropske banke za obnovu i rekonstrukciju (EBRD), Ministarstvo saobraćaja na kojem je čelu Adnan Šteta je naručilo 15 najnovijih i najsavremenijih tramvaja u Evropi od švicarske firme Stadler[4], a potom još 10 koji će biti isporučeni do 2025. godine.[5]

Tip tramvaja o kojem se radi jeste Tango NF3.[6]

Linije

[uredi | uredi izvor]

Mreža tramvajskog prometa sastoji se od 27 stanica, sa ukupno šest linija:

Linije koje se više ne koriste:

Glavna i najduža linija 01 vozi od 5:00 do 23:30 sati. Ostale linije služe kao rasterećenje dionica od Baščaršije do Ilidže, te saobraćaju od 6:00 sati do 17:30 i 22:30 sati. Na svakoj zadnjoj stanici, nalaze se okretišta.

Tramvaji

[uredi | uredi izvor]
Proizvođač Tip Vrsta Komada Serijski broj Godina proizvodnje Godina kupovine Napomene
St. Louis Car Company / Pullman Standard PCC 74 1-74 1945 1960 PCC (Presidents’ Conference Committee) Streetcar, kupljeni 1960. godine u Washingtonu.

Više ne rade od 1983. godine. Broj 71 sačuvan.

St. Louis Car Company / Pullman Standard PCC 7? 101-107 1967 1967 Napravljeni od baze običnog PCC-a 1945. godišta. Više ne rade od 1983. godine. Nijedan nije sačuvan.
ČKD Tatra T3YU 20 120-139 1967-69 1967-69 Solo tramvaji.

Prestali su sa radom 1983. godine zato što nije više bilo korist nakon što su svi K2YU došli. Sačuvani su bili 125 (Muzejski), 128 (radni) i 13x. Nakon rata 125 je isječen, također i 13x. 128 leži u remizi, ali nije u voznom stanju.

ČKD Tatra K2YU šestoosovinski 25[7] 201, 206, 209-210, 212, 217, 227, 235, 237, 240, 244, 255, 257-258, 261, 263, 271, 275, 277, 289 1973–83. 1973-83 Serijski brojevi prvih 90 tramvaja tipa K2YU, zamijenili su kasnije tipovi Satra II i Satra III. Tramvaji su dugi 21,6 m sa pogonom od 4x40kW. Kapacitet im je 49 mjesta za sjedenje i 108 mjesta za stajanje[7].

238, 260, 268 i 276 su u kvaru.

ČKD Tatra K2 šestoosovinski 1 291 1973 1997 Donirani 1997. godine iz Bratislave. 292 do nedavno je radio.
Lohner C1 + c1 13 400+4000-412+4012 1956-59 1996 Donacija iz Beča

C1 je tramvaj motor, a c1 je prikolica - tako su zvani "garniture".

Svi su isječeni osim 407+4007 koji se čuva kao muzejski pimjerak. Remont mu još nije urađen.

ČKD Tatra KT8D5K osmooosovinski 4 300, 302-304 1989–90. 1990 (300),

1997(301-302), 2002 (303-304)

Prototip 300 je iz serije proizvedene za Pyongyang, te K u oznaci označava Koreju. Tramvaji 301–304 su preuzeti od Gradskog prometa u Košicama

301 već nekoliko godina ne radi.

ČKD Pragoimex Satra II šestoosovinski 12 500–511 vidi K2YU (baza).

Modernizirani

1998 (500),

2004 (501),

2005 (502-503),

2006 (504-506)

2007 (507-509)

2009 (510)

2011 (511)

Serijski broj 500 i 501 preuzeti od Gradskog prometa u Brnu. Ostala vozila su između 2004-11. prepravljena od tipova K2YU.
ČKD Pragoimex Satra III osmoosovinski 4 601–604 vidi K2YU (baza).

Modernizirani 2005 (601-602)

2010 (603)

2016 (604)

2005 (601-602),

2010 (603),

2016 (604)

Serijski broj 601 je preuzet od Gradskog prometa u Brnu. Ostala vozila su prepravljena od tipa K2YU.
Lohner E šestoosovinski 3 709, 713-714 1962–64. 2005-2009 Kupljeni između 2005-09. godine od Gradskog prometa u Beču. Tramvaji su dugi 20,34 m i imaju masu od 22,5 tone. Kapacitet im je 38 mjesta za sjedenje i 73 mjesta za stajanje.[7]
LHB 9G osmoosovinski 3[7] 802, 805, 811 1979–80. 2009 Kupljeni 2009. godine od Gradskog prometa u Amsterdamu. Tramvaji su dugi 25,5 m.[7].
LHB 10G šestoosovinski 0[7] 1 815 1980. 2009 Kupljeni 2009. godine od Gradskog prometa u Amsterdamu.[7]
Düwag GT8 Köln osmoosovinski 25 901-920 1963 2014 Donacija grada Konya.[8]
Stadler Rail Tango NF3 šestoosovinski 15 001-015 2021 2021 Kupljeni 2021. godine od švicarske firme Stadler.[9]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b c d e "Veranda na šinama, Snježana Mulić-Bušatlija; članak u tjedniku Dani 1. decembar 2000. godine". Arhivirano s originala, 22. 1. 2013. Pristupljeno 21. 8. 2012.
  2. ^ Prilog o završetku rekonstrukcije tramvajske pruge na portalu metropola.ba[mrtav link]
  3. ^ [1]
  4. ^ [2]
  5. ^ [3]
  6. ^ [4]
  7. ^ a b c d e f g Fotografije sarajevskih tramvaja na portalu public-transport.net
  8. ^ "Gradonačelnik Komšić: uskoro stiže i donacija od 20 tramvaja pobratimskog turskog grada Konya-e | Sarajevo.ba". www.sarajevo.ba (jezik: engleski). Pristupljeno 27. 5. 2024.
  9. ^ "BiH: Novi sarajevski tramvaji, koje proizovodi Stadler, stižu krajem godine". www.aa.com.tr. Pristupljeno 27. 5. 2024.

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]