تخرج

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: تجرح

Arabic

[edit]

Etymology 1

[edit]
Root
خ ر ج (ḵ r j)
11 terms

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

تَخَرَّجَ (taḵarraja) V (non-past يَتَخَرَّجُ (yataḵarraju), verbal noun تَخَرُّج (taḵarruj))

  1. to graduate (from)
Conjugation
[edit]

Etymology 2

[edit]

Verb

[edit]

تخرج (form I)

  1. تَخْرُجُ (taḵruju) /tax.ru.d͡ʒu/: inflection of خَرَجَ (ḵaraja):
    1. second-person masculine singular non-past active indicative
    2. third-person feminine singular non-past active indicative
  2. تَخْرُجَ (taḵruja) /tax.ru.d͡ʒa/: inflection of خَرَجَ (ḵaraja):
    1. second-person masculine singular non-past active subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past active subjunctive
  3. تَخْرُجْ (taḵruj) /tax.rud͡ʒ/: inflection of خَرَجَ (ḵaraja):
    1. second-person masculine singular non-past active jussive
    2. third-person feminine singular non-past active jussive

Etymology 3

[edit]

Verb

[edit]

تخرج (form IV)

  1. تُخْرِجُ (tuḵriju) /tux.ri.d͡ʒu/: inflection of أَخْرَجَ (ʔaḵraja):
    1. second-person masculine singular non-past active indicative
    2. third-person feminine singular non-past active indicative
  2. تُخْرَجُ (tuḵraju) /tux.ra.d͡ʒu/: inflection of أَخْرَجَ (ʔaḵraja):
    1. second-person masculine singular non-past passive indicative
    2. third-person feminine singular non-past passive indicative
  3. تُخْرِجَ (tuḵrija) /tux.ri.d͡ʒa/: inflection of أَخْرَجَ (ʔaḵraja):
    1. second-person masculine singular non-past active subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past active subjunctive
  4. تُخْرَجَ (tuḵraja) /tux.ra.d͡ʒa/: inflection of أَخْرَجَ (ʔaḵraja):
    1. second-person masculine singular non-past passive subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past passive subjunctive
  5. تُخْرِجْ (tuḵrij) /tux.rid͡ʒ/: inflection of أَخْرَجَ (ʔaḵraja):
    1. second-person masculine singular non-past active jussive
    2. third-person feminine singular non-past active jussive
  6. تُخْرَجْ (tuḵraj) /tux.rad͡ʒ/: inflection of أَخْرَجَ (ʔaḵraja):
    1. second-person masculine singular non-past passive jussive
    2. third-person feminine singular non-past passive jussive

Egyptian Arabic

[edit]
Root
خ ر ج
2 terms

Noun

[edit]

تخرج (taḵarrugm

  1. graduation

South Levantine Arabic

[edit]
Root
خ ر ج
2 terms

Etymology

[edit]

From Arabic تَخَرَّجَ (taḵarraja).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /txar.raʒ/, [ɪtˈxar.raʒ], [ɪtˈxar.rad͡ʒ]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

[edit]

تخرّج (tḵarraj) V (present بتخرّج (bitḵarraj))

  1. to graduate

Conjugation

[edit]
    Conjugation of تخرّج (tḵarraj)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m تخرّجت (tḵarrajt) تخرّجت (tḵarrajt) تخرّج (tḵarraj) تخرّجنا (tḵarrajna) تخرّجتو (tḵarrajtu) تخرّجو (tḵarraju)
f تخرّجتي (tḵarrajti) تخرّجت (tḵarrajat)
present m بتخرّج (batḵarraj) بتتخرّج (btitḵarraj) بتخرّج (bitḵarraj) منتخرّج (mnitḵarraj) بتتخرّجو (btitḵarraju) بتخرّجو (bitḵarraju)
f بتتخرّجي (btitḵarraji) بتتخرّج (btitḵarraj)
subjunctive m اتخرّج (atḵarraj) تتخرّج (titḵarraj) يتخرّج (yitḵarraj) نتخرّج (nitḵarraj) تتخرّجو (titḵarraju) يتخرّجو (yitḵarraju)
f تتخرّجي (titḵarraji) تتخرّج (titḵarraj)
imperative m تخرّج (tḵarraj) تخرّجو (tḵarraju)
f تخرّجي (tḵarraji)