سرودهای گریگوری
![](http://178.128.105.246/host-http-upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/15/Graduale_Aboense_2.jpg/260px-Graduale_Aboense_2.jpg)
سرودهای گریگوریان نوعی موسیقی یکصدایی بودند که در کلیسای کاتولیک و بر اساس روش سادهخوانی که در موسیقی غرب رایج بود و معمولاً به زبان لاتین (و گاهی به زبان یونانی) خوانده میشدند. رواج سرودهای گریگوریان در سدهٔ ۸ و ۱۰ میلادی و در غرب و مرکز اروپا رخ داد. اگر چه افسانهها اختراع این سرودها را به گریگوری یکم نسبت میدهند اما محققین بر این باورند که این سرودها در دورهٔ دودمان کارولنژی و با ترکیب سرودهای یونانی و سرودهای گالیکان شکل گرفتند.
سرودهای گریگوری ابتدا در چهار مُد و بعدتر در هشت مد و نهایتاً در ۱۲ مد دستهبندی میشدند. این سرودها از ساختاری مشخص تبعیت میکردند که بر اساس مد گریگوری بود و در آن از فرودهای مشخص و الگوهای تکرارشونده استفاده میشد. گام این سرودها حاصل ترکیب دو دانگ بود و معمولاً گسترهای به اندازهٔ شش نت داشت که به آن هگزاکورد[ب] گفته میشود. نتنویسی این سرودها با کمک نئومها انجام میشد که نتنویسی پنجخطی امروزی حاصل تکامل آنهاست. به تدریج این سرودها از حاصل تکصدایی محض خارج شدند و در آن یک خواننده با بقیهٔ خوانندگان ایجاد هارمونی میکرد که این منشأ اولیهٔ موسیقی چندصدایی در غرب بود.
یادداشت[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Gregorian chant». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۷ فوریه ۲۰۲۰.
پیوند به بیرون[ویرایش]
![](http://178.128.105.246/host-http-upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Commons-logo.svg/30px-Commons-logo.svg.png)