پرش به محتوا

پرچم ونزوئلا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرچم ونزوئلا
کاربردپرچم‌های زمینی و دریایی کشوری و نظامی
تناسب۲:۳
پذیرفته‌شده۰۲۰۰۶−۰۳−۱۲ ۱۲ مارس ۲۰۰۶
طراحفرانسیسکو د میراندا
گونه دیگر از پرچم ونزوئلا
کاربردپرچم شهروندی زمینی و دریایی
پذیرفته‌شده۰۲۰۰۶−۰۳−۱۲ ۱۲ مارس ۲۰۰۶

پرچم ونزوئلا برای اولین بار در ۰۲۰۰۶−۰۳−۱۲ ۱۲ مارس ۲۰۰۶ به رسمیت شناخته شد. به‌عنوان پرچم استان و نشان جنگ و نشان استان و نشان نیروی دریایی شناخته می‌شود و همچنین دارای تناسب ۲:۳ می‌باشد. این پرچم دارای سه نوار افقی زرد و آبی و قرمز است.

پرچم کشورهای کلمبیا و اکوادور نیز مشابه پرچم ونزوئلا و برگرفته از پرچم کلمبیای بزرگ است. این پرچم‌ها بر اساس طراحی فرانسیسکو د میراندا ساخته شده‌اند. از جمله تفاوت‌های پرچم ونزوئلا با دو کشور کنونی دیگر، در اندازهٔ قسمت‌های مربوط به هر رنگ و علائم آن است. در پرچم ونزوئلا هر سه رنگ به یک اندازه هستند و نشان ملی ونزوئلا در گوشهٔ چپ پرچم و هشت ستارهٔ سفید در وسط آن اضافه شده‌اند.

رنگ‌بندی

[ویرایش]

رنگ‌های رسمی این پرچم به قرار زیرند:

Scheme زرد آبی سرخ
پانتون ۱۱۶ ۲۸۷ ۱۸۶
مدل رنگی آرجی‌بی (رنگ‌های وب) 252-209-22 (#FCD116) 0-56-147 (#003893) 206-17-38 (#CE1126)
مدل رنگی سی‌ام‌وای‌کی C0-M17.1-Y91.3-K0 C100-M61.9-Y0-K42.4 C0-M91.7-Y81.6-K19.2

با توجه به تفسیر کنونی رنگ‌ها در پرچم ونزوئلا آمده‌است:

  •   زرد: نشان دهندهٔ ثروت کشور، منابع طبیعی ونزوئلا، طلا، حاکمیت، هماهنگی، عدالت، کشاورزی و همچنین خورشید، منبع نور، است
  •   آبی: دریاها را در سواحل ونزوئلا، رودخانه‌هایی که از طریق آن عبور می‌کنند، و آسمان را نشان می‌دهد.
  •   سرخ: نشان دهندهٔ خون ریخته شدهٔ سربازان، برای آزادی ونزوئلاست.

تاریخچه

[ویرایش]
نقاشی از نبرد کارابوبو (۱۸۸۷) اثر مارتین توار ئی توار.

فرانسیسکو د میراندا کسی بود که پرچم گرند کلمبیا و ترکیب سه‌رنگ کنونی پرچم‌های کلمبیا، ونزوئلا و اکوادور را ساخت و آن پرچم با اختلافات جزئی هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرد. میراندا برای طراحی خود دو منبع الهام را ذکر کرده‌است. در نامه‌ای به سمیون ورونتسوف و فیلسوف شهیر، گوته، میراندا نوشته‌است که صحبت‌هایش با گوته در جشن زمستانی در سال ۱۷۸۵ منبع ذوق او بوده. با توجه به حضور میراندا در جنگ‌های مختلف، سفر مداومش به اروپا و آمریکا و وقوع جنگ‌های استقلال آمریکا، گوته به او سفارش کرد: «سرنوشت شما چنین است که در سرزمین‌تان جایگاهی ایجاد کنید که دست روزگار رنگ از رویش نشوید.» او توضیح می‌دهد که این جمله موجب خلق پرچم گشت:

میراندا پس از طراحی پرچم در بازدید از یک نقاشی کهن در جنوا متوجه شد که کریستف کلمب هنگام فتوحات اولیه خود در قاره نوین، در سفرنامه کریستف کلمب به پرچمی با رنگ‌های مشابه پرچم او اشاره کرده‌است.[۱]

در خاطرات نظامی میراندا منبع الهام دیگری نیز وجود دارد: استاندارد زرد، آبی و قرمز گارد برگر (Bürgerwache) در هامبورگ که او در طول سفرهایش به آلمان دید.[۲][۳]

در سال ۱۸۰۱ در طرح تشکیل ارتشی برای جنگ‌های استقلال آمریکای اسپانیا، درخواست ناموفقی از میراندا به کابینه بریتانیا، داده شد که طراحی ده پرچم با سه رنگ زرد، سرخ و آبی برای مناطق قارهٔ آمریکا در آن بود.[۴] ولی تا ۱۲ مارس ۱۸۰۶، در ژاکمل هائیتی و طی عملیات آزادسازی ونزوئلا، این پرچم نمایش داده نشد.

تغییرات در قرن نوزدهم

[ویرایش]

در نیمهٔ اول قرن نوزدهم، هفت ستاره به پرچم اضافه شدند تا نمایندگان هفت امضا کنندهٔ اعلامیه استقلال ونزوئلا، که استان‌های کاراکاس، کومونا، بارسلونا، باریناس، مارگاریتا، مریدا و ترجی جیو بودند، باشند. پس از فتح برخی نواحی گویان، سیمون بولیوار دستور داد هشتمین ستاره را به پرچم بیفزایند.[۵]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Serpa Erazo, Jorge, [summary of Ricardo Silva Romero's] "La Bandera del Mundo." بایگانی‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine Pañol de la Historia. Part 1, Section 1 (July 30, 2004). ISSN 1900-3447. Retrieved on 2008-12-02
  2. Dousdebés, Pedro Julio, "Las insignias de Colombia," Boletín de historia y antigüedades, August 1937, 462, cited in Nelson González Ortega, "Formación de la iconografía nacional en Colombia: una lectura semiótico-social," Revista de Estudios Colombianos, No. 16 (1996), 20.
  3. Miranda, Francisco; Josefina Rodríguez de Alonso; José Luis Salcedo-Bastardo (1983), Colombeia: Segunda sección: El viajero ilustrado, 1787-1788, vol. 4, Caracas: Ediciones de la Presidencia de la República, p. 415, ISBN 84-499-6610-8, April 19:[…] around 5:30 in the evening I had the pleasure of seeing the Burger Guard pass by with flag waving and drums beating, which it does every day at a similar time […] The [officers of the] infantry wore red with a yellow emblem, and the artillery blue with red emblem.
  4. Miranda, Francisco; Josefina Rodríguez de Alonso; José Luis Salcedo-Bastardo (1978), Colombeia: Primera parte: Miranda, súbdito español, 1750-1780, vol. 1, Caracas: Ediciones de la Presidencia de la República, p. 80, ISBN 978-84-499-5163-3
  5. "Bandera de Venezuela" (به اسپانیایی). Retrieved February 6, 2014.
  • ویکی‌پدیای انگلیسی