پرش به محتوا

ژاک دو موله

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ژاک دو موله
آخرین فرمانده ارشد شوالیه‌های معبد
دوره مسئولیت
۱۲۹۲ – ۱۳۱۴
پادشاهفیلیپ چهارم
پس ازتیبود گودین
پیش ازفرقه منحل شد
اطلاعات شخصی
زاده۱۲۴۳[۱]
موله، پادشاهی فرانسه
درگذشته۱۸ مارس ۱۳۱۴
پاریس، فرانسه
ملیتفرانسوی
خدمات نظامی
وفاداری شوالیه‌های معبد
سال‌های خدمت۱۲۶۵–۱۳۱۴
درجهفرمانده ارشد (1292–1314)
جنگ‌ها/عملیات‌محاصره رواد

ژاک دو موله (به فرانسوی: Jacques de Molay) (متولد ۱۲۴۰–۱۲۵۰ میلادی– ۱۸ مارس ۱۳۱۴ میلادی[۲]) بیست و سومین و آخرین استاد اعظم شوالیه‌های معبد بود که به جرم بدعت‌گذاری در دستگاه تفتیش عقاید و به دستور مستقیم پاپ کلمنت پنجم سوزانده شد.[۳] وی از ۲۰ آوریل ۱۲۹۲ رهبری شوالیه‌های معبد را برعهده گرفت و تا زمان مرگ این منصب را عهده‌دار بود.

مرگ

[ویرایش]
مزار ژاک دو موله

ژاک دو موله به همراه معاون خود ماه مارس سال ۱۳۱۴ به ستونی در میدان مقابل کلیسای نوتر دام بسته شد تا اعترافات پیشین خود را تصدیق کند و توسط نمایندگان پاپ به حبس ابد محکوم گردد. با این وجود، او در مقابل حاضران مدعی بی‌گناهی خود و فرقه‌اش شد. با توسل به این آخرین بهانه، فیلیپ چهارم، پادشاه فرانسه، دستور به سوزانده شدن هر دو داد. روز بعد با شعله‌ور گشتن هیزم‌ها، ژاک دو موله با سر دادن فریاد مجدداً خود را بی‌گناه خواند و خدا را منتقم خود دانست. بر مبنای سنت زمانه، او پادشاه و سیزده نسل بعدی وی را نفرین کرد. ژاک دو موله در آخرین کلمات پیش از جان باختن، وعده حضور پادشاه و پاپ جهت قضاوت در نزد خدا در عرض یک سال را داد. پاپ کلمنت پنجم در عرض یک ماه و فیلیپ چهارم هفت ماه پس از آن درگذشتند. لوئی دهم، فیلیپ پنجم و شارل چهارم، سه پسر تاجدار فیلیپ چهارم در عرض کمتر از ۶ سال در سنین جوانی بدون بر جای گذاشتن جانشین مذکر جان سپردند. خالی ماندن سریر سلطنت در فرانسه موجب به پا شدن جنگ صدساله، طولانی‌ترین جنگ در تاریخ جهان غرب، گردید. این حوادث سبب گشت افسانه نفرین ژاک دو موله فراگیر شود.[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. Jacques de Molay. Britannica.com
  2. Demurger, pp. 1-4. "So no conclusive decision can be reached, and we must stay in the realm of approximations, confining ourselves to placing Molay's date of birth somewhere around 1244/5 – 1248/9, even perhaps 1240–1250."
  3. "Jacques de Molai", Catholic Encyclopedia
  4. Tuchman 1978, p. 44–45.