پرش به محتوا

کربن-۱۴

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کربن-۱۴، 14C
عمومی
نماد۱۴C
نام‌هاکربن-۱۴، C-۱۴، رادیوکربن
پروتون‌ها۶
نوترون‌ها۸
اطلاعات هسته
فراوانی طبیعی۱ بخش در میلیارد
نیمه‌عمر۵٬۷۳۰ ± ۴۰ سال
جرم ایزوتوپ۱۴٫۰۰۳۲۴۱ u
اسپین۰+
حالت‌های واپاشی
حالت واپاشیانرژی واپاشی (MeV)
Beta0.156476[۱]
ایزوتوپ‌های کربن
جدول کامل نوکلیدها

کربن-۱۴ (انگلیسی: Carbon-14) یا رادیوکربن یک ایزوتوپ پرتوزای کربن است که هسته اتم آن دارای ۶ پروتون و ۸ نوترون است. وجود کربن-۱۴ در مواد ارگانیک پایه و اساس روش تاریخ‌گذاری رادیوکربن است که توسط ویلارد لیبای و همکارانش در سال ۱۹۴۹ جهت تعیین سن نمونه‌های باستان‌شناسی، زمین‌شناسی و آب‌زمین‌شناسی معرفی شد. کربن-۱۴ در ۲۷ فوریه ۱۹۴۰ توسط مارتین کامن و سم روبن در آزمایشگاه ملی لارنس برکلی در برکلی، کالیفرنیا کشف شد. وجود کربن-۱۴ در سال ۱۹۳۴ توسط فرانز کوری پیش‌بینی شده بود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Waptstra, A.H.; Audi, G.; Thibault, C. "AME atomic mass evaluation 2003". Archived from the original on 23 September 2008. Retrieved 2007-06-03.