دم کردن

(دَ. کَ دَ)

1. اشباع شدن مکانی از بخار به طوری که تنفس در آن مشکل باشد.

1. چای، قهوه و مانند آن را در قوری دارای آب گرم کردن بطوری که طعم مطبوعی یا بد؛ جوشاندن چای و مانند آن.
2. برنج را پس از آبکش کردن در دیگ برگرداندن و روی دیگ آتش ریختن تا آب خشک گردد و برنچ بپزد.

• فرهنگ لغت معین

1. با آتش ملایم چیزی را پختن بدون جوش آمدن.

• هجاوندی :دَم کَردَن

1. همدم و همنفس کسی شدن، با کسی بسر بردن

• نمونه: «چگونه تلخ نبود عیش آن مرد / که دم با اژدهایی بایدش کرد»

1. پنهانی همداستانی یا همکاری کردن بویژه برای هدفهای فریب‌آمیز یا ناقانونی

• نمونه: «با اینهمه آن دو لعل چون شکر تو / با نی به هلاک دل من دم کرده‌ست» (شمس اسعد)

• لغت‌نامه‌ی دهخدا
• شروانی، جمال خلیل. w:نزهت‌المجالس. تصحیح و تحقیق w:محمدامین ریاحی. تهران، انتشارات علمی، چاپ دوم ۱۳۷۵. صفحه ۳۶.