• ՄՀԱ՝ [lkɑm]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ լկամ

վանկեր՝ լ(ը)•կամ 

Փոխառություն՝ պարսկերեն ligām:

1. սանձի մետաղյա ձողիկը, որ դրվում է ձիու բերանը՝ սանձահարելու համար, երախճան ◆ Երիվարը խոկուն ծամծմելե դադրեցավ պահ մը լկամը փրփրուն։ (Դանիել Վարուժան) ◆ Ձիերը գնում էին խոր փնչոցով սմբակների ու լկամների ձայներ հանելով։ Ստեփան Զորյան
2. սանձ (փխբ․)

1. երախճան
2. տե՛ս սանձ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։