Bandar berautonomi

Bandar berautonomi ialah sejenis bahagian pentadbiran berautonomi . Contoh yang paling ketara adalah di Argentina, sebuah negara persekutuan dengan 23 wilayah dan sebuah bandar berautonomi, yang secara rasmi dipanggil Bandar Autonomi Buenos Aires.^[1] Dalam beberapa tahun kebelakangan ini, istilah ini juga telah digunakan oleh gerakan geografi autonomi untuk menggambarkan usaha setinggan bandar untuk memperjuangkan autonomi komuniti dan pengurusan kendiri.^[2]

Pindaan Perlembagaan Argentina 1994 memberikan bandar Buenos Aires, yang sebelum ini daerah persekutuan Argentina, status bandar autonomi, untuk membenarkan rakyatnya memilih ketua kerajaan secara langsung, yang sebelum ini dilantik oleh Presiden, sama seperti negara persekutuan lain. Nama rasminya telah ditukar kepada Bandar Autonomi Buenos Aires. Dalam banyak cara, daerah ini serupa dengan wilayah, walaupun autonominya lebih terhad.

Satu lagi bandar besar yang sedang menuntut autonomi ialah Rosario, di Wilayah Santa Fe.^{[perlu rujukan]} Rosario mempunyai hampir 1 juta penduduk (kira-kira 1.3 juta jika dikira dengan pinggir bandar dan bandar berdekatannya), dan biasanya tidak digemari dalam pengagihan dana dan sumber, yang secara tidak seimbang memperuntukkan lebih banyak bahagiannya kepada ibu kota wilayah yang kurang penduduknya, Santa Fe. Sesetengah penggubal undang-undang telah mencadangkan bahawa autonomi boleh diberikan kepada Rosario dengan meluluskan undang-undang dalam cara biasa, manakala yang lain mendakwa pindaan perlembagaan wilayah diperlukan.

Di Sepanyol, terdapat dua bandar berautonomi yang dipanggil Ceuta dan Melilla, terletak di kawasan pantai Mediterranean di utara Maghribi .