Naar inhoud springen

Francisco Gento

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Francisco Gento
Francisco Gento (1959)
Francisco Gento (1959)
Persoonlijke informatie
Volledige naam Francisco Gento López
Bijnaam La Galerna del Cantábrico
Geboortedatum 21 oktober 1933
Geboorteplaats Guarnizo, Vlag van Spanje (1931-1939) Spanje
Overlijdensdatum 18 januari 2022
Overlijdensplaats Madrid, Vlag van Spanje Spanje
Lengte 171 cm
Positie Linksbuiten
Jeugd
Vlag van Spanje (2 feb. 1938 - 10 okt. 1945) Nueva Montaña
Vlag van Spanje (2 feb. 1938 - 10 okt. 1945) Unión Club
Vlag van Spanje (2 feb. 1938 - 10 okt. 1945) Rayo Cantabria
Senioren
Seizoen Club W (G)
1952–1953
1953–1971
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Racing Santander
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Real Madrid
10(2)
428(128)
Interlands
1955–1969 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje 43(5)
Getrainde teams
1974
1977–1980
1980–1981
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Castellón
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Palencia
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Granada
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Francisco ("Paco") Gento López (Guarnizo, 21 oktober 1933Madrid, 18 januari 2022) was een Spaans voetballer, die grote successen behaalde als speler van Real Madrid. Hij was van 2016 tot zijn overlijden in 2022 erevoorzitter van de Madrileense club. Het clubicoon volgde daarmee de eerder overleden Alfredo Di Stéfano op.[1] Na zijn voetballoopbaan richtte Gento zich op het trainersvak.

Gento debuteerde in de Primera División in het seizoen 1952/1953 bij Racing Santander. Het volgende jaar vertrok hij naar Real Madrid, waar hij onder rugnummer 11 een clublegende zou worden. De razendsnelle linksbuiten kreeg de bijnaam "El Supersonico" en "la galerna del cantábrico". Hij had een grote balvaardigheid en voor iemand die geen centrumspits was een hoog scorend vermogen: in 601 wedstrijden voor Real maakte hij 182 doelpunten.

Gento won met Madrid de Europacup I zesmaal (een record), in 1956, 1957, 1958, 1959, 1960 en 1966. Zijn record van acht finales werd in 2007 geëvenaard door Paolo Maldini. Ook werd hij twaalf keer kampioen van Spanje. Hij kwam 43 keer uit voor het Spaans voetbalelftal en scoorde daarin vijfmaal.

Na zijn afscheid in 1971 trainde hij een aantal kleinere clubs. Daarna werd hij ambassadeur van Real Madrid.

Gento overleed in januari 2022 op 88-jarige leeftijd.[2][3]

Als speler

Individueel

Records