Tobi Lakmaker

Tobi Lakmaker
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren	1994[1]
Geboorteplaats	Amsterdam[1]
Land	Nederland
Beroep	Schrijver
Werk
Uitgeverij	Das Mag
Portaal    Literatuur

Tobi Leman Lakmaker (Amsterdam, 1994) is een Nederlands columnist en romanschrijver.

Lakmaker groeide op in Amsterdam, in de wijk Oud-Zuid.^[2][3] Zijn moeder was schrijver en feminist Joosje Lakmaker (1950-2019), die onder andere een boek schreef over haar in Auschwitz overleden grootvader Leman Lakmaker.^[2][3] Na het Sint Ignatiusgymnasium^[4] studeerde hij korte tijd Russische taal en cultuur en literatuurwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Later rondde hij een studie filosofie aan de UvA af.^[4] Lakmaker wilde graag profvoetballer worden en bereikte regionale selectieteams en mocht een wedstrijd spelen om bij de nationale ploeg te komen.^[5]

Lakmaker nam deel aan het Zomerkamp van uitgeverij Das Mag, waarna de uitgever besloot een verhaal van Lakmaker op te nemen in een verhalenbundel met verhalen van schrijvers die nog niet eerder iets gepubliceerd hadden. Het was het verhaal De geschiedenis van mijn seksualiteit, in de bundel Sampler 2018, waarin ook verhalen werden opgenomen van onder andere Sarah Arnolds, Rashif El Kaoui en Pete Wu.^[6][7][8] Van 2019 tot en met 2021 was Lakmaker columnist bij de Groene Amsterdammer.^[9] Van 2020 tot en met 2022 schreef hij eveneens columns voor LINDA.meiden.^[10][11] Sinds 2023 is hij als wekelijks columnist verbonden aan de Volkskrant.^[3][12]

In 2021 debuteerde Lakmaker met de autobiografische roman De geschiedenis van mijn seksualiteit bij uitgeverij Das Mag.^[13] In het boek staat de jonge Sofie centraal, die bezig is met de eigen identiteit - meisje of meer jongen, zelfbeeld en seksuele voorkeur. Lakmakers debuutroman werd in meerdere talen vertaald.^[14] De verfilmingsrechten werden verkocht aan Manup, het productiehuis van Halina Reijn en Carice van Houten.^{[11][15][16][17]} De geschiedenis van mijn seksualiteit werd genomineerd voor onder andere de Boekenbon Literatuurprijs^[18], Anton Wachterprijs, De Boon en De Bronzen Uil. Met het boek was Lakmaker de eerste winnaar van de Hans Vervoort-prijs, voor proza van 'neerslachtige en toch opbeurende aard'.^[19]

In een van de Volkskrant-columns (in augustus 2024) schreef Lakmaker dat hij zelf de Wikipedia-pagina over zichzelf had aangemaakt.^[20]

Lakmaker heeft een relatie met illustrator Jip van den Toorn.^[1][16]