nominatief

• Geluid:  nominatief    (hulp, bestand)
• IPA: / ˌnominaˈtif / (4 lettergrepen)

• no·mi·na·tief

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘eerste naamval’ voor het eerst aangetroffen in 1633 ^[1]
• van Latijn nominativus ^[2]
• afgeleid van nominatie met het achtervoegsel -ief

de nominatief m

1. (grammatica) eerste van de 8 naamvallen van de Indo-Europese talen
   Deze vorm wordt meestal gebruikt voor onderwerp em naamwoordelijk deel van het gezegde

• eerste naamval

• naamval

• ablatief
• accusatief
• datief
• genitief
• locatief
• vocatief

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als bijvoeglijk naamwoord}

nominatief

1. gesteld op naam van iemand

   • Bij nominatieve aandelen is de naam van de eigenaar ingeschreven in het aandeelhoudersregister van de onderneming 

• Het woord nominatief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "nominatief" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.