Vejatz lo contengut

Lo Retorn del rei

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.


Plan de la vila de Minas Tirith.

Lo Retorn del Rei (The Return of the King en anglés) es la tresena e darrièra partida del roman Lo Senhor dels Anèls de l'escrivan britanic J. R. R. Tolkien. Paregut a çò d'Allen & Unwin al Reialme Unit lo 20 d'octobre de 1955.

Lo primièr Libre del Retorn del Rei seguís lo percors dels personatges autres que Frodon e Sam, subretot vist pels uelhs de Merry e Pippin. Al començament del libre, Pippin arriba a Minas Tirith amb Gandalf que descobrèm lo reialme treslusent de Numenor mas ara sul declin: lo Gondor. La ciutat blanca se prepra a subir la mai granda batalha de l'Edat Tresena.

Al meteis temps, Aragorn s'enfonsa dins lo Dwimorberg amb los amics fidèls Legolas e Gimli e tanben los Dunedains e los filhs d'Elrond per religar l'armada dels Mòrts a el, en remembrant a seu rei lo jurament qu'aviá fach lo seu aujòl Isildur. Pendent aquel temps, los Rohirrim, amb que se trapa Merry, anava cavalgar cap a l'ajuda de Minas Tirith.

A Minas Tirith, comença lo sètge del Gondor que Sauron lança sus la ciutat blanca la seuna armada d'innombrables Orcs, Trolls e mai creaturas maleficas. Los Rohirrim arriban alara que la batalha èra engatjada e comença la batalha dels Camps dels Pelennor que los cavalièrs del Rohan se prenguèron amb los Haradrim, als Orientals e als poderoses mumakil. La batalha alara tornèt a la favor dels Òmes de l'Oèst. Los corsaris d'Umbar que devián renforcer las tropas del Mordor foguèron vencuts per l'armada dels Mòrts. Aragorn e los seus companhs arribèron per las naus dels piratas e la granda batalha dabans las pòrtas de Minas Tirith es ganhada per las armadas de l'Oèst.

Aprèp una longa deliberacion, Aragorn, ara rei del Gondor decidís d'ofrir una escasença a Frodon de pojar lo Mont del Destin e, al cap de las seunas tropas darrièras, e anar a la Pòrta Negra. Lo Libre s'acaba sus Pippin perdent coneissença amb l'arribada ds Aglas amb eles Gwaihir, lo Senor dels Vents.

Frodon e Sam acaban lor quista, e aprèp una traversada esprovanta sul plan de Gorgoroth e una luta afiscada contra Gollum, l'Anèl es destruit dins las flamas del Mont del Destin. Sauron es anientat per sempre, condamnat al barutlage jos forma forme un esperit inofensiu. Aprèp de setmanas de festenals, los membres de la comunautat de l'Anèl tornan a çò d'el. En arribant dins la Comtat, Frodon, Sam, Merry e Pippin trapan aquesta darrièra ravatjada per de brigands pargats per Saroman que s'entrauca dins Androna amb lo seu servicial Grima Lenga de Sèrp. Los quatre Hobbits provòcan una revòlta amb los seus, capvirant lo brigand e se preparan a prene Androna. Saroman es alara assassinat per Grima qu'es tuat al seu torn pels arquièrs Hobbits.

Lèu la Comtat reviscola del mau que s'i produguèt per conéisser un periòde d'astre. Mas Frodon, ferit fisicament e mentalament, pòt pas profeitar del novelum. Acaba per navegar cap a l'Oèst amb Bilbon per i trobar la Patz, accompanhat dels portaires ds Anèls, Galadriel, Elrond e Gandalf. Atal s'acaba la Edat Tresena e Lo Senhor ds anèls.

L'autor aviá pas consocebut lo roman coma una trilogiá. L'ostal d'edicion Allen & Unwin decidiguèt de lo copar en tres toms e demandèt a Tolkien de cercar de sostìtols. S'acordèron sus Lo Retorn del rei (The Return of the King) alara que Tolkien pensava qu'aquel tìtol ne disiá tròp sus l'istòria e prepausèt puslèu La Guèrra de l'anèl (The War of the Ring).

Lo roman pareguèt a çó d'Allen & Unwin al Reialme Unit lo 20 d'octobre de 1955.

Acuèlh de la critica

[modificar | Modificar lo còdi]

W. H. Auden en fait une critique enthousiaste à sa sortie, dans The New York Times[1].

Lo Senhor dels anèls: Lo Retorn del rei es un filme neozelandés realizat per Peter Jackson en 2003.

Lo Senhor dels anèls: Lo Retorn del rei es un vidèojòc d'actcion d'Electronic Arts baat sul film de Peter Jackson. Es disponible dempuèi 2003 sus PlayStation 2, XBox, Game Cube, Game Boy Advance e PC.

Notas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. «At the end of the Quest, Victory». The New York Times, 22 janvier 1956.