Przejdź do zawartości

Łew Baczynski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łew Baczynski
Лев Васильович Бачинський
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1872
Serafińce

Data i miejsce śmierci

11 kwietnia 1930
Grimmenstein

Narodowość

Ukrainiec

Wyznanie

gr.-kat.

Łew Wasylowycz Baczynski[1] herbu Sas[2] ukr. Лев Васильович Бачинський (ur. 15 lipca 1872 w Serafińcach, zm. 11 kwietnia 1930 w Grimmenstein w Austrii) – doktor praw, ukraiński polityk okresu Austro-Węgier i II Rzeczypospolitej, poseł do Reichsratu Przedlitawii (1907-1918), wiceprzewodniczący Rady Narodowej Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej (1918-1919), poseł na Sejm RP II kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 lipca 1872 w Serafińcach (obecnie wieś w rejonie horodeńskim obwodu iwanofrankiwskiego, Ukraina).

Uczył się w c. k. wyższym gimnazjum w Kołomyi[3] (w 1884 ukończył Ia klasę wraz z Wasylem Stefanykiem[4], w 1891 otrzymał świadectwo dojrzałości[5]). Ukończył prawo na uniwersytecie w Czerniowcach, gdzie również się doktoryzował.

Należał do ukraińskich stowarzyszeń oświatowych, był członkiem rady nadzorczej Towarzystwa Wzajemnego Kredytu "Dnister" i Hipotecznego Banku Ziemskiego we Lwowie, oraz dyrektorem Miejskiej Kasy Oszczędności w Stanisławowie.

W 1897 więziono go za działalność wymierzoną w państwo austriackie. W latach 1907–1911 (okręg Nr 59 Stanisławów[6]ObertynTłumaczPotok ZłotyTyśmienicaBohorodczany[7][8]), 1911–1918 posłował do parlamentu w Wiedniu. W latach 1915–1916 był wiceprzewodniczącym Ogólnej Rady Ukraińskiej w Wiedniu.

W 1918 został wiceprezesem Rady Narodowej ZURL. Wydał publikację "Ukraina irredenta", w której uzasadniał konieczność utworzenia suwerennego państwa ukraińskiego.

W II RP prowadził kancelarię prawną w Stanisławowie. Związany z ukraińskim ruchem lewicowym: był członkiem kierownictwa Ukraińskiej Partii Radykalnej, jak również przewodniczącym Zarządu Głównego Ukraińskiej Partii Socjalistyczno-Radykalnej (1922–1930).

W 1928 aresztowany przez władze polskie – oficjalnie podano, że omyłkowo, przeproszono, i zarządzono skrupulatne śledztwo.

Posłował na Sejm II kadencji (z okręgu Stanisławów). Zmarł na kuracji w Austrii.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. w źródłach wzmiankowany też jako Leon Baczyński → zob. Wybory do parlamentu.Kurjer Stanisławowski”. 1346, 25 czerwca 1911, s. 1.
  2. Соціально-політичний портрет українського проводу ГАЛИЧИНИ та БУКОВИНИ в революції 1918-1919 років. franko.lviv.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-30)].. (ukr.)
  3. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Kołomyi za rok 1888, s. XLII.
  4. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Kołomyi za rok szkolny 1884. Kołomyja: Drukarnia Zadembskiego i Hollendra, 1884, s. 63.
  5. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Kołomyi za rok 1891. W Kołomyi, 1891, s. XXXVI [48].
  6. Wybory do parlamentu. „Kurjer Stanisławowski”, 1134, 2 czerwca 1907, s. 1.
  7. Po wyborach do parlamentu. „Kurjer Stanislawowski”. 1133, s. 1, 26 maja 1907.
  8. Kronika. † Ignacy Petelenz. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 140 z 22 czerwca 1911. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]