Przejdź do zawartości

Śatapathabrahmana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Śatapathabrahmana (dewanagari शतपथ ब्राह्मण, trl. Śatapathabrāhmana) – brahmana nawiązująca naukami do treści Jadźurwedy datowana na około 600 rok p.n.e.[1]

Struktura

[edytuj | edytuj kod]

Zawiera 20 rozdziałów odwzorowujących tematycznie pierwsze rozdziały Wadźasanejisanhity.

Zawartość

[edytuj | edytuj kod]
  • podstawowe elementy rytuału wedyjskiego
  • ofiary czasu nowiu i pełni
  • ofiary pór roku
  • ofiary somy
  • zasady przygotowania ofiar ogniowych
  • cytaty nauk ryszich o imionach Jadźńawalkija i Śandilija
  • Pradźapati jako bóg stwórca (wszechrzeczy i istot) oraz reprezentant Puruszy w wielkiej pierwotnej ofierze kreacji
  • legenda o starcu Ćjawanie pragnącym poślubić młodziutką Sukanji
  • legenda o młodzieńcu Śunahaśepie składanym Warunie w ofierze, którego oswobodziła Uszas

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Brahmany. W: Eugeniusz Słuszkiewicz: Pradzieje i legendy Indii. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2001, s. 191–202, seria: Świat Orientu. ISBN 83-88238-67-1.