Przejdź do zawartości

120 mm armata wz. 1878/09/31

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Armata wz. 1878/09/31
Ilustracja
Armata wz. 1878/09/31 w Muzeum Artylerii Finlandii w Hämeenlinna
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Rodzaj

armata

Historia
Wyprodukowano

32

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

120 mm

Długość lufy

27 kalibrów

Donośność

6,7–12,3 km

Prędkość pocz. pocisku

313–604 m/s

Masa

2700–3300 kg

Kąt ostrzału

-17°, +30° (w pionie)
+/- 3° (w poziomie)

Szybkostrzelność

1,5 do 2 strz./min

Armata wz. 1878/09/31 i bardzo blisko spokrewniona Armata wz. 1878/10/31 – polska armata polowa powstała z połączenia lufy francuskiej armaty 120 mm mle 1878 z łożami rosyjskich haubic 152 mm wz. 1909 i wz. 1910. Ta dosyć dziwna kombinacja okazała się całkiem dobrym działem, choć nie mogła być uznana za konstrukcję nowoczesną. Broń wprowadzono do służby w 1934 roku. W momencie wybuchu wojny Wojsko Polskie miało 32 działa wz. 1878/09/31 i 6 wz. 1878/10/31. Działa były na stanie 46 i 47 dywizjonu artylerii ciężkiej i zmotoryzowanego 6 dywizjonu artylerii ciężkiej z 1 pułku artylerii motorowej w Stryju.

Jednostka ognia (JO): 40 nabojów, w tym z granatem wydłużonym 20, z granatem stalowym 20, ład.miotaj. 40, zapalniki 45. Masa 1 JO: 1044 kg.

24 działa zdobyte przez Niemców w 1939 roku zostały zakupione przez Finlandię i dotarły tam na jesieni 1940 roku. Były użyte w wojnie kontynuacyjnej w latach 1941–1944, następnie pozostały w rezerwie gotowe do użytku aż do późnych lat 60. XX wieku. Działa miały fińskie oznaczenie 120 K/78-31 i cieszyły się dobrą opinią.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]