Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
4-Fluorofentanyl
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
N-(4-fluorofenylo)-N-[1-(2-fenyloetylo)piperydyn-4-ylo]propanamid
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
p-fluorofentanyl, para-fluorofentanyl
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C22H27FN2O
|
Masa molowa
|
354,46 g/mol
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
90736-23-5
|
PubChem
|
62300
|
DrugBank
|
DB09177
|
InChI
|
InChI=1S/C22H27FN2O/c1-2-22(26)25(20-10-8-19(23)9-11-20)21-13-16-24(17-14-21)15-12-18-6-4-3-5-7-18/h3-11,21H,2,12-17H2,1H3
|
InChIKey
|
KXUBAVLIJFTASZ-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
4-fluorofentanyl – organiczny związek chemiczny, syntetyczny lek opioidowy (pochodna fentanylu), ma działanie 20 000 razy silniejsze od morfiny. Objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykazy I i IV)[1]. W Polsce jest na wykazach I-N i IV-N Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii[2].