Przejdź do zawartości

Alfonso Carlos de Borbón

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfonso Carlos Fernando José Juan Pío de Borbón y Austria-Este
Ilustracja
ilustracja herbu
podpis
Karlistowski pretendent do tronu Hiszpanii (Alfons Karol I)
Okres

od 2 października 1931
do 29 września 1936

Poprzednik

Jaime de Borbón (Jakub III)

Następca

brak jednego pretendenta

Legitymistyczny pretendent do tronu Francji
Okres

od 2 października 1931
do 29 września 1936

Poprzednik

Jaime de Borbón (Jakub I)

Następca

Alfons XIII, król Hiszpanii (Alfons I)

Dane biograficzne
Dynastia

Burbonowie

Data i miejsce urodzenia

12 września 1849
Londyn

Data i miejsce śmierci

29 września 1936
Wiedeń

Ojciec

Juan Carlos de Borbón

Matka

Maria Beatrycze Habsburg-Este

Żona

Maria des Neves Portugalska

Don Alfonso Carlos Fernando José Juan Pío de Borbón y Austria-Este (ur. 12 września 1849 w Londynie, zm. 29 września 1936 w Wiedniu) – karlistowski pretendent do tronu Hiszpanii, jako Alfons Karol I (Alfonso Carlos I) i legitymistyczny pretendent do tronu Francji jako Karol XII (Charles XII), młodszy syn Don Juana, hrabiego Montizon (pretendenta do tronu Hiszpanii „Jana III”) i Marii Beatrycze Habsburg-Este, córki Franciszka IV, księcia Modeny. Używał tytułów książę San Jaime i Andegawenii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

26 kwietnia 1871 r. w Kleinheubach poślubił Marię des Neves (5 sierpnia 185215 grudnia 1941), córkę króla Portugalii Michała I Uzurpatora i Adelajdy, córki Konstantyna, księcia zu Löwenstein-Wertheim-Rosenberg. Małżonkowie nie mieli razem dzieci. Podczas III wojny karlistowskiej w latach 18721876 Don Alfonso Carlos został wyznaczony przez swojego brata, pretendenta Karola VII, na dowódcę wojsk karlistowskich w Katalonii. Po klęsce znalazł się na wygnaniu we Francji. W 1931 r. po śmierci swojego bratanka Don Alfonso Carlos odziedziczył jego pretensje do tronu Hiszpanii i Francji. Ogłosił się królem Hiszpanii Alfonsem Karolem I (Alfonso Carlos I) i królem Francji Karolem XII (Charles XII). Używał również tytułów księcia San Jaime w Hiszpanii i księcia Andegawenii we Francji.

Był ostatnim męskim potomkiem Don Carlosa, hrabiego Molina, pierwszego karlistowskiego pretendenta. Po śmierci Alfonso Carlosa pojawiły się wśród karlistów różne konkurencyjne interpretacje prawa salickiego. Książę San Jaime wyznaczył tuż przed swoją śmiercią siostrzeńca swojej żony, księcia Ksawerego Parmeńskiego na „regenta Tradycyjnej Wspólnoty”. Spowodowało to rozpad karlistów na alfonsinos (popierających Alfonsa XIII) oraz cruzadistas (popierających Ksawerego).