Alicja Lichtenbaum-Lasecka

Lichtenbaum-Lasecka Alicja

Lichtenbaum Alicja

„Lila Lasecka”, „Maria”, „Staszka”

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1895 Warszawa
Data i miejsce śmierci	5 sierpnia 1944 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1916–1921; 1939-1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Lichtenbaum-Lasecka Alicja właśc. Lichtenbaum Alicja, (ur. 4 lutego 1895 w Warszawie, zm. 5 sierpnia 1944 w Warszawie) – działaczka patriotyczna i niepodległościowa, członkini Polskiej Organizacji Wojskowej, pracownica Biura Informacji i Propagandy KG ZWZ-AK, łączniczka Dywersji i Sabotażu Kobiet Kierownictwa Dywersji KG AK, łączniczka KON (Konwent Organizacji Niepodległościowych)^[1].

Urodziła się 2 lutego 1895 roku w Warszawie w zamożnej, inteligenckiej rodzinie żydowskiej. Ojcem był Lejb Lichtenbaum (ekonomista), a matką Chana z domu Ejzenman. Rodzina zamieszkiwała na ulicy Marszałkowskiej. Po ukończeniu pensji żeńskiej Tołwińskiej rozpoczęła naukę na kursach pedagogicznych Jana Miłkowskiego i wykładach Wolnej Wszechnicy Polskiej. Ukończyła Szkołę Handlową w Monachium^[2]. Po rozpoczęciu I wojny światowej wyjechała do Zurychu. Wstąpiła na tamtejszy Uniwersytet, studiowała historię. Rozpoczęła tam również działalność w Towarzystwie Bratniej Pomocy oraz w Samopomocy Polskiej. W 1915 roku przeniosła się na uniwersytet w Paryżu^[3].

W 1916 roku powróciła do Polski. Wstąpiła do Polskiej Organizacji Wojskowej i Ligi Kobiet Polskich Pogotowia Wojennego „B”. Służyła sekretarka w Komendzie Okręgu Warszawa-Praga I POW, następnie do grudnia 1917 r. była sekretarką w w Komendzie Placu w Warszawie. Pomimo ukończenia kursu sanitarnego i odbyciu praktyk w szpitalu przydzielono ją do kolportażu, w którym działała do listopada 1918 roku. W chwili rozbrojenia Niemców pracowała w Komendzie Garnizonowej w Warszawie. Używała wówczas pseudonimu „Lila Lasecka”.

Równolegle pracowała społecznie jako nauczycielka w zakładach dobroczynnych.

Podczas wojny polsko-bolszewickiej pracowała w Dowództwie Okręgu Korpusu nr I Warszawa. W maju 1920 roku wyruszyła do Kijowa jako kurierka do sztabu 3. Armii, a następnie została wysłana do Lidy, gdzie pozostała w sztabie 2 Armii. W listopadzie 1920 roku przydzielono ją jako asesora do Komendy Garnizonu Warszawa, a później do Ministerstwa Spraw Wojskowych^[2].

Po rozpoczęciu II wojny światowej i kapitulacji Warszawy wstąpiła do Służby Zwycięstwu Polski. Była szefową kolportażu Dromaderek, a od 1940 roku kierowała punktem rozdzielczym prasy Wydziału Kolportażu Biura Informacji i Propagandy KG ZWZ-AK. Od października 1942 roku należała do Konwentu Organizacji Niepodległościowych. Posługiwała się pseudonimem „Maria”.

W kwietniu 1942 roku przeszła z kolportażu BIP KG AK do Dywersji i Sabotażu Kobiet (oddział DYSK) w Związku Odwetu KG AK^[4]. Jej mieszkanie na ul. Skolimowskiej 6 było udostępnione dla kierownictwa Wydziału V BIP KG ZWZ-AK.

Po wybuchu powstania warszawskiego została łączniczką szefa Wydziału V BIP KG ZWZ-AK. Przenosiła prasę powstańczą ze Śródmieścia na Powiśle. Poległa 5 sierpnia 1944 roku u zbiegu ulic Nowy Świat i Pierackiego (obecnie ul. Foksal), gdy niosła prasę na ul. Oboźną. Zginęła przebiegając przez jezdnię Nowego Światu. Pochowana w bezimiennej mogile przy ul. Pierackiego.

• Medal Niepodległości^[5] 1931
• Krzyż Niepodległości^[6]
• Krzyż POW^[7] 6 sierpnia 1919