Przejdź do zawartości

Andrzej Jastrzębiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Jastrzębiec
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Polska, Mazowsze, Mołdawia, Litwa

Data i miejsce śmierci

14 listopada 1398
Wilno

Biskup serecki
Okres sprawowania

9 maja 1371–1386

Biskup wileński
Okres sprawowania

12 marca 1388–14 listopada 1398

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

1387

Sakra biskupia

brak danych

Andrzej herbu Jastrzębiec, Andrzej z Krakowa, Andrzej Polak, Andrzej Wasiło[1] (zm. 14 listopada 1398 w Wilnie) – polski franciszkanin, biskup serecki, pierwszy biskup wileński, dyplomata, spowiednik królowej Elżbiety Łokietkówny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wstąpił do zakonu franciszkanów w Krakowie. W 1354 był kaznodzieją na Mazowszu, później misjonarzem na Litwie. Przybył na dwór węgierski Elżbiety Łokietkówny. Rozpoczął wraz z franciszkanami akcję misyjną w Mołdawii, której plonem było utworzenie 31 lipca 1370 biskupstwa w Serecie, którego został 9 maja 1371 pierwszym duszpasterzem. Od 1372 objął pieczę nad archidiecezją halicką. W latach 1376–1386 był biskupem pomocniczym w archidiecezji gnieźnieńskiej. W 1388 dokonał chrztu Litwy i został pierwszym biskupem nowo utworzonej diecezji wileńskiej. Założyciel klasztoru franciszkanów w Lidzie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Adam Boniecki: Poczet rodów w Wielkiém Księstwie Litewskiém w XV i XVI wieku, s. 3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]