Przejdź do zawartości

Anett Kontaveit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anett Kontaveit
Ilustracja
Państwo

 Estonia

Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1995
Tallinn

Wzrost

174 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Zakończenie kariery

lipiec 2023

Trener

Torben Beltz

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6 WTA, 11 ITF

Najwyżej w rankingu

2 (6 czerwca 2022)

Australian Open

QF (2020)

Roland Garros

4R (2018)

Wimbledon

3R (2017–2019)

US Open

4R (2015, 2020)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 5 ITF

Najwyżej w rankingu

95 (2 marca 2020)

Australian Open

2R (2019, 2020)

Roland Garros

3R (2019)

Wimbledon

2R (2017, 2022)

US Open

2R (2019, 2021)

Strona internetowa

Anett Kontaveit (ur. 24 grudnia 1995 w Tallinnie) – estońska tenisistka, finalistka WTA Finals 2021, wiceliderka rankingu WTA.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Kariera juniorska

[edytuj | edytuj kod]

Zwyciężyła w Orange Bowl Tennis Championhips[1]. Triumfowała także w 5 innych turniejach juniorskich. W 2011 roku doszła do ćwierćfinału juniorskiego Rolanda Garrosa i 3. rundy Wimbledonu. Były to jej pierwsze występy w juniorskim Wielkim Szlemie. Reprezentowała też Estonię w rozgrywkach o Puchar Federacji. W rankingu juniorek ITF najwyżej znajdowała się na 4. pozycji, zaraz po tym jak doszła do finału juniorskiego US Open 2012.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Została mistrzynią Estonii w roku 2009 i 2010. W 2011 roku nie startowała z powodu udziału w juniorskim Wimbledonie. Obydwa tytuły zdobyła pod nieobecność nr 1. estońskiego tenisa – Kai Kanepi[2].

Kontaveit w swojej karierze zwyciężyła dotychczas w 11 turniejach rangi ITF w singlu i 5 w deblu. W 2017 zdobyła pierwszy tytuł singlowy w cyklu WTA Tour, triumfując w ’s-Hertogenbosch.

W 2018 roku na nawierzchni ziemnej doszła do półfinałów w Stuttgarcie i Rzymie, gdzie pokonała między innymi Venus Williams i Caroline Wozniacki. Osiągnęła też finał zawodów w Wuhanie.

W 2019 roku awansowała do finału rozgrywek w Stuttgarcie, rok później zaś została finalistką w Palermo.

W lutym 2021 osiągnęła finał zawodów WTA 500 w Melbourne, w którym miała zmierzyć się z Ann Li, jednakże mecz nie został rozegrany[3]. Obie zawodniczki podzieliły się punktami rankingowymi i nagrodą pieniężną przeznaczoną dla zwyciężczyni[4]. W czerwcu osiągnęła finał w Eastbourne. W kolejnych miesiącach triumfowała w czterech turniejach: w Cleveland, Ostrawie, Moskwie i Klużu-Napoce. W kończącym sezon turnieju WTA Finals w Guadalajarze przegrała w meczu mistrzowskim 3:6, 5:7 z Garbiñe Muguruzą.

W 2022 roku zwyciężyła w spotkaniu o tytuł w Petersburgu z Marią Sakari. W zawodach w Dosze osiągnęła finał, w którym przegrała 2:6, 0:6 z Igą Świątek. Kolejny finał zanotowała w Hamburgu, gdzie uległa 2:6, 4:6 Bernardzie Perze.

20 czerwca 2023 poinformowała o planowanym zakończeniu kariery tenisowej z powodów zdrowotnych podczas Wimbledonu[5].

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A Q2 1R 1R 4R 2R QF 3R 2R 2R 0 / 8 12 – 8
French Open A A A Q3 Q2 1R 2R 4R 1R 1R 3R 1R 1R 0 / 8 6 – 8
Wimbledon A A A 1R 1R 1R 3R 3R 3R NH 1R 2R 2R 0 / 9 8 – 9
US Open A A A A 4R 1R 1R 1R 3R 4R 3R 2R 0 / 8 11 – 7
Ranking na koniec roku 573 436 228 166 91 110 34 21 26 23 7 17 0 / 33 37 – 32

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A 2R 2R 1R A A 0 / 3 2 – 3
French Open A A A A A A A A 3R A A A A 0 / 1 2 – 1
Wimbledon A A A A A A 2R A 1R NH A 2R A 0 / 3 2 – 3
US Open A A A A A A A A 2R A 2R A 0 / 2 2 – 1
Ranking na koniec roku 955 1083 290 451 403 404 1080 103 110 211 506 0 / 9 8 – 8

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A A A A A A A A A 1R 0 / 1 0 – 1
US Open A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
0 / 1 0 – 1

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 17 (6–11)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 16 kwietnia 2017 Biel Twarda (hala) Czechy Markéta Vondroušová 4:6, 6:7(6)
Zwyciężczyni 1. 18 czerwca 2017 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Rosja Natalja Wichlancewa 6:2, 6:3
Finalistka 2. 23 lipca 2017 Gstaad Ceglana Holandia Kiki Bertens 4:6, 6:3, 1:6
Finalistka 3. 29 września 2018 Wuhan Twarda Białoruś Aryna Sabalenka 3:6, 3:6
Finalistka 4. 28 kwietnia 2019 Stuttgart Ceglana (hala) Czechy Petra Kvitová 3:6, 6:7(2)
Finalistka 5. 9 sierpnia 2020 Palermo Ceglana Francja Fiona Ferro 2:6, 5:7
Finalistka 6. 7 lutego 2021 Melbourne Twarda Stany Zjednoczone Ann Li nie rozegrano
Finalistka 7. 26 czerwca 2021 Eastbourne Trawiasta Łotwa Jeļena Ostapenko 3:6, 3:6
Zwyciężczyni 2. 28 sierpnia 2021 Cleveland Twarda Rumunia Irina-Camelia Begu 7:6(5), 6:4
Zwyciężczyni 3. 26 września 2021 Ostrawa Twarda (hala) Grecja Maria Sakari 6:2, 7:5
Zwyciężczyni 4. 24 października 2021 Moskwa Twarda (hala) Rosja Jekatierina Aleksandrowa 4:6, 6:4, 7:5
Zwyciężczyni 5. 31 października 2021 Kluż-Napoka Twarda (hala) Rumunia Simona Halep 6:2, 6:3
Finalistka 8. 17 listopada 2021 Guadalajara Twarda Hiszpania Garbiñe Muguruza 3:6, 5:7
Zwyciężczyni 6. 13 lutego 2022 Petersburg Twarda (hala) Grecja Maria Sakari 5:7, 7:6(4), 7:5
Finalistka 9. 26 lutego 2022 Doha Twarda Polska Iga Świątek 2:6, 0:6
Finalistka 10. 23 lipca 2022 Hamburg Ceglana Stany Zjednoczone Bernarda Pera 2:6, 4:6
Finalistka 11. 2 października 2022 Tallinn Twarda (hala) Czechy Barbora Krejčíková 2:6, 3:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2021 Finał Hiszpania Garbiñe Muguruza 3:6, 5:7

Wygrane turnieje singlowe rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Nr Data Turniej Kat. ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
1. 30 stycznia 2011 Estonia Tallinn ITF 10 000 Twarda Słowacja Zuzana Luknárová 6:4, 4:6, 6:2
2. 10 maja 2011 Finlandia Savitaipale ITF 10 000 Ziemna Holandia Lisanne Van Riet 6:3, 6:1
3. 7 października 2011 Szwecja Sztokholm ITF 10 000 Twarda Niemcy Syna Kayser 6:4, 7:5
4. 26 lutego 2012 Estonia Tallinn (2) ITF 10 000 Twarda Polska Katarzyna Piter 7:5, 6:4
5. 26 sierpnia 2012 Meksyk San Luis Potosí ITF 10 000 Twarda Meksyk Victoria Rodríguez 6:1, 6:1
6. 19 maja 2013 Grecja Maraton ITF 10 000 Twarda Wielka Brytania Lucy Brown 6:4, 6:7(6), 6:3
7. 2 czerwca 2013 Rosja Moskwa ITF 25 000 Ziemna Turcja Çağla Büyükakçay 6:1, 6:1
8. 4 sierpnia 2013 Turcja Izmir ITF 10 000 Twarda Turcja Başak Eraydın 4:6, 7:6(4), 6:0
9. 13 października 2013 Australia Margaret River ITF 25 000 Twarda Stany Zjednoczone Irina Falconi 6:2, 6:4
10. 1 czerwca 2015 Wielka Brytania Eastbourne ITF 50 000 Trawiasta Rosja Ałła Kudriawcewa 7:6(4), 7:6(2)
11. 29 stycznia 2017 Francja Andrézieux-Bouthéon ITF 60 000 Twarda Serbia Ivana Jorović 6:4, 7:6(5)

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 2012 Stany Zjednoczone US Open Twarda Stany Zjednoczone Samantha Crawford 5:7, 3:6

Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTA

[edytuj | edytuj kod]
# Zawodnik Ranking Turniej Nawierzchnia Runda Wynik
2017
1. Hiszpania Garbiñe Muguruza Nr 6 Stuttgart, Niemcy Ceglana 2R 2:6, 7:6(1), 6:1
2. Niemcy Angelique Kerber Nr 1 Rzym, Włochy Ceglana 2R 6:4, 6:0
2018
3. Łotwa Jeļena Ostapenko Nr 7 Australian Open, Australia Twarda 3R 6:3, 1:6, 6:3
4. Stany Zjednoczone Venus Williams Nr 8 Madryt, Hiszpania Ceglana 1R 3:6, 6:3, 6:2
5. Stany Zjednoczone Venus Williams Nr 9 Rzym, Włochy Ceglana 3R 6:2, 7:6(3)
6. Dania Caroline Wozniacki Nr 2 QF 6:3, 6:1
7. Czechy Petra Kvitová Nr 8 French Open, Francja Ceglana 3R 7:6(6), 7:6(4)
8. Stany Zjednoczone Sloane Stephens Nr 9 Wuhan, Chiny Twarda 1R 4:6, 7:5, 6:4
2019
9. Czechy Petra Kvitová Nr 7 Brisbane, Australia Twarda 2R 7:5, 7:6(1)
Japonia Naomi Ōsaka Nr 1 Stuttgart, Niemcy Ceglana SF walkower
2020
10. Szwajcaria Belinda Bencic Nr 7 Australian Open, Australia Twarda 3R 6:0, 6:1
2021
11. Stany Zjednoczone Sofia Kenin Nr 4 Stuttgart, Niemcy Ceglana 2R 7:6, 6:4
12. Kanada Bianca Andreescu Nr 7 Eastbourne, Wielka Brytania Trawiasta 2R 6:3, 6:3
13. Czechy Petra Kvitová Nr 10 Ostrawa, Czechy Twarda SF 6:0, 6:4
14. Hiszpania Garbiñe Muguruza Nr 5 Moskwa, Rosja Twarda QF 6:1, 6:1
15. Czechy Karolína Plíšková Nr 4 WTA Finals, Meksyk Twarda RR 6:4, 6:0
16. Czechy Barbora Krejčíková Nr 3 6:3, 6:4
17. Grecja Maria Sakari Nr 6 SF 6:1, 3:6, 6:3
2022
18. Tunezja Uns Dżabir Nr 10 Sydney, Australia Twarda QF 6:4, krecz
19. Grecja Maria Sakari Nr 7 Petersburg, Rosja Twarda F 5:7, 7:6(4), 7:5
20. Tunezja Uns Dżabir Nr 10 Doha, Katar Twarda QF 6:4, 6:1

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tagasi: Anett Kontaveit võitis Orange Bowli noorteturniiri!. tennis.ee, 2011-12-11. [dostęp 2011-12-28]. (est.).
  2. Ann Hiiemaa: Kontaveit jääb Eesti meistrivõistlustelt kõrvale. sport.postimees.ee, 2011-06-22. [dostęp 2011-12-28]. (est.).
  3. sport.interia.pl: Tenis. Turniej WTA Grampians Trophy. Niecodzienna sytuacja, dwie zwyciężczynie. Interia, 2021-02-07. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  4. D’Arcy Maine: How American Ann Li has slipped under the radar while rising through the ranks. ESPN, 2021-02-11. [dostęp 2022-01-08]. (ang.).
  5. Mateusz Wasiewski: Szokująca wiadomość. Była wiceliderka rankingu ogłosiła koniec kariery. Sportowe Fakty, 2023-06-20. [dostęp 2023-06-20]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]