Przejdź do zawartości

Anthony Bourdain

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anthony Bourdain
Ilustracja
Anthony Bourdain (2014)
Pełne imię i nazwisko

Anthony Michael Bourdain

Data i miejsce urodzenia

25 czerwca 1956
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 2018
Kaysersberg-Vignoble[1]

Zawód, zajęcie

szef kuchni, osobowość telewizyjna, pisarz

Anthony Michael „Tony” Bourdain[2][3] (ur. 25 czerwca 1956 w Nowym Jorku, zm. 8 czerwca 2018 w Kaysersberg-Vignoble) – amerykański szef kuchni, kucharz, aktor, muzyk, restaurator, piosenkarz, osobowość telewizyjna i pisarz pochodzenia francusko-żydowskiego[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina i edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 czerwca 1956 w szpitalu Columbia Presbyterian Hospital w Nowym Jorku[5]. Był synem dziennikarki Gladys Bourdain z domu Sacksman (ok. 1935–2020) i Pierre’a Bourdaina (1929–1987), menedżera ds. sprzedaży w wytwórni muzycznej Columbia Records, którzy pobrali się w 1954; ojciec był katolikiem, matka – żydówką[4][6]. Jego dziadkowie ze strony ojca byli Francuzami[7].

Dorastał w Leonii w stanie New Jersey[8]. Od okresu nastoletniego pozostawał w konflikcie z matką (którą obwiniał za oczernianie ojca) oraz młodszym bratem, Christopherem, z którymi utrzymywał sporadyczny kontakt w dorosłym życiu[9]. Jako nastolatek kolekcjonował komiksy i płyty muzyczne oraz interesował się rysowaniem, poza tym był hippisem i brał udział w różnych protestach ulicznych oraz uzależnił się od narkotyków[10]. Od 1973 prowadził pamiętnik, w którym m.in. opisywał swoje przemyślenia z podróży, a także pisał opowiadania i eseje[11].

Przez sześć lat uczęszczał do szkoły im. Anny C. Scott w Leonii, po czym przeniósł się do prywatnej Dwight-Englewood School w Englewood, którą ukończył w 1973[12]. Uczył się w Vassar College, jednak przerwał studia na drugim roku akademickim[13].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. podjął pracę w restauracji „Dreadnaught” w Provincetown[14]. W latach 70. zaczął pracować nad uruchomieniem firmy cateringowej „Kitchen Confidential”, jednak nie wzbudziła ona zainteresowania na rynku i została zamknięta[15]. W 1978 przez dwa lata kształcił się w Amerykańskim Instytucie Kulinarnym (Culinary Institute of America) w Hyde Park w stanie Nowy Jork[16][17]. Pod koniec 1977 rozpoczął pracę w restauracji „Montana Eve”, następnie pracował jako kucharz bądź szef kuchni w nowojorskich restauracjach: „Rainbow Room”, „W.A.P.”, „Formerly Joe’s”, „Supper Club” (w latach 1992–1995), „One Fifth Avenue”, „Le Madri”, „Coco Pazzo Teatro”, „Sullivan’s” i „Brasserie Les Halles”[18]. W latach 90. był poważnie zadłużony w American Express[19]. W 1995 wydał swoją debiutancką powieść kryminalną pt. „Bone in the Throat” (pol. „Kość w gardle”), a dwa lata później — jej kontynuację pt. „Gone Bamboo” (pol. „Ucieczka w tropiki”), jednak obie zebrały mieszane recenzje od krytyków[20].

W kwietniu 1999 redakcja czasopisma „New Yorker” opublikowała jego esej pt. „Don't Eat Before Reading This” (pol. Nie jedz przed przeczytaniem) o tajnikach branży gastronomicznej, który odbił się szerokim echem w mediach[21]. Następnie wyjechał do Japonii, a przesyłanymi stamtąd tekstami wzbudził zainteresowanie wydawcy „New Yorkera”, który zaproponował Bourdainowi wydanie książki[22]. Autobiograficzna powieść pt. „Kitchen Confidential: Adventures in the Culinary Underbelly” (polski tytuł: „Kill Grill: Restauracja od kuchni”), wydana z 2000, zapewniła Bourdanowi rozgłos, stała się bestsellerem w USA i otrzymała przychylne recenzje od krytyków[23]. Na podstawie książki powstał serial komediowy Kill grill (2005)[24], który jednak nie cieszył się popularnością wśród widzów i został zdjęty z anteny[25].

Po sukcesie książki „Kitchen Confidential…” zaczął regularnie występować jako gość w programach telewizyjnych[26]. Był gospodarzem telewizyjnych programów kulinarno-podróżniczych: Podróż kucharza (A Cook’s Tour, 2002–2003), Anthony Bourdain: bez rezerwacji (Anthony Bourdain: No Reservations, 2005–2012), Postój z Anthonym Bourdainem (The Layover, 2011–2013), Miejsca nieznane (Anthony Bourdain: Explore Parts Unknown, 2013–2014) i Jeremiah Tower: The Last Magnificent (2016)[27][28]. Wydał także kilka książek, m.in. „A Cook’s Tour” (2001; polski tytuł: „Świat od kuchni. W poszukiwaniu posiłku doskonałego”), „Typhoid Mary: An Urban Historical” (2001; książka o Mary Mallon), „The Nasty Bits: Collected Varietal Cuts, Usable Trim, Scraps and Bones” (2006, „Głodne kawałki, czyli musztarda przed obiadem”) i „Medium Raw: A Bloody Valentine to the World of Food and the People Who Cook” (2010; „O, kuchnia!”)[29]. Był jurorem w brytyjskiej i amerykańskiej edycji programu kulinarnego The Taste[24][30].

Wystąpił jako naukowiec w dramacie sensacyjnym Uwe Bolla Far Cry (2008), jako dr Tony w programie edukacyjnym Nickelodeon Yo Gabba Gabba! (2010), serialach animowanych – Archer (2013) i Sanjay i Craig (2015) oraz komediodramacie biograficznym Big Short (The Big Short, 2015).

Śmierć i upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

8 czerwca 2018 ciało Bourdaina powieszone na pasku od szlafroka odkrył w pokoju hotelu Le Chambard w Kaysersberg-Vignoble (departament Górny Ren) jego przyjaciel, szef kuchni Eric Ripert[1][31]. Prokuratura uznała, że było to samobójstwo[32][33]. Nabożeństwo żałobne odbyło się 27 września 2018 w restauracji Golden Unicorn w Chinatown[34].

W 2021 premierę miał film dokumentalny Morgana Neville’a Roadrunner: A Film About Anthony Bourdain o życiu i karierze Bourdaina[35].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

10 września 1985 poślubił swoją licealną miłość Nancy Putkoski, z którą rozwiódł się w 2005[36]. Następnie przez około rok spotykał się z dziennikarką Paulą Froelich[37]. 20 kwietnia 2007 ożenił się z Ottavią Busią, z którą miał córkę Ariane (ur. 9 kwietnia 2007) i z którą rozstał się w 2018[38]. Latem 2016 nawiązał burzliwy romans z włoską aktorką i reżyserką Asią Argento[39][40].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Celebrity chef, TV host Bourdain dies of suicide at 61. Reuters. [dostęp 2018-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (ang.).
  2. Personalidade: Anthony Bourdain (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-06-08]. (port.).
  3. Anthony Bourdain Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-06-08]. (ang.).
  4. a b Anthony Bourdain – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  5. Leerhsen 2023 ↓, s. 29, 32.
  6. Leerhsen 2023 ↓, s. 14, 33, 46, 48–55.
  7. Leerhsen 2023 ↓, s. 49, 93.
  8. Leerhsen 2023 ↓, s. 33, 39–40.
  9. Leerhsen 2023 ↓, s. 14–15, 64–65.
  10. Leerhsen 2023 ↓, s. 36, 40–43, 47, 84, 91.
  11. Leerhsen 2023 ↓, s. 77–80, 92, 172–173, 176–177.
  12. Leerhsen 2023 ↓, s. 33, 36, 77, 84.
  13. Leerhsen 2023 ↓, s. 68, 82–83, 96–97.
  14. Leerhsen 2023 ↓, s. 93–94, 97–98.
  15. Leerhsen 2023 ↓, s. 159–161.
  16. Leerhsen 2023 ↓, s. 71, 76.
  17. Anthony Bourdain. Listal. [dostęp 2016-07-17]. (ang.).
  18. Leerhsen 2023 ↓, s. 15, 122, 126–128, 135–136, 140–141, 149, 191, 195, 199–203, 207, 213.
  19. Leerhsen 2023 ↓, s. 121.
  20. Leerhsen 2023 ↓, s. 126, 197.
  21. Leerhsen 2023 ↓, s. 208–211.
  22. Leerhsen 2023 ↓, s. 214–218.
  23. Leerhsen 2023 ↓, s. 214–219.
  24. a b Meet Anthony Bourdain. Travel Channel. [dostęp 2018-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (ang.).
  25. Leerhsen 2023 ↓, s. 225.
  26. Leerhsen 2023 ↓, s. 224–225.
  27. Anthony Bourdain – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-07-17]. (rum.).
  28. Leerhsen 2023 ↓, s. 19–23, 228, 235, 249–252, 263–264, 269–270.
  29. Leerhsen 2023 ↓, s. 50–51, 59, 190, 196, 226–227.
  30. Leerhsen 2023 ↓, s. 277.
  31. Le chef américain Anthony Bourdain retrouvé mort à Kaysersberg-Vignoble, Trump réagit à son décès. L’Alsace. [dostęp 2018-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (fr.).
  32. Brian Stelter (2018-06-08): CNN’s Anthony Bourdain dead at 61. CNN. [dostęp 2018-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (ang.).
  33. Anthony Bourdain popełnił samobójstwo. Miał 61 lat. Wprost. [dostęp 2018-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (pol.).
  34. Leerhsen 2023 ↓, s. 305.
  35. Leerhsen 2023 ↓, s. 281.
  36. Leerhsen 2023 ↓, s. 44–45, 107–108, 180, 242–243.
  37. Leerhsen 2023 ↓, s. 244–246.
  38. Leerhsen 2023 ↓, s. 16, 238, 277.
  39. Anthony Bourdain shows off romance with Italian star Asia Argento. foxnews.com, 2017-05-16. [dostęp 2020-06-26]. (ang.).
  40. Leerhsen 2023 ↓, s. 30, 255–256, 272–292, 298–302.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Charles Leerhsen: Zagubiony w raju. Prawdziwa historia życia Anthony’ego Bourdaina. Arkadiusz Czerwiński (tłum.). Wydawnictwo Buchmann, 2023. ISBN 978-83-8319-307-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]