Apoteoza
![](http://178.128.105.246/host-http-upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c0/Jean_Auguste_Dominique_Ingres%2C_Apotheosis_of_Homer%2C_1827.jpg/220px-Jean_Auguste_Dominique_Ingres%2C_Apotheosis_of_Homer%2C_1827.jpg)
![](http://178.128.105.246/host-http-upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fb/Anne-Louis_Girodet-Trioson_001.jpg/220px-Anne-Louis_Girodet-Trioson_001.jpg)
![](http://178.128.105.246/host-http-upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e0/Apotheosis_of_G._Washington.jpg/220px-Apotheosis_of_G._Washington.jpg)
Apoteoza (stgr. ἀποθέωσις – ubóstwienie) – pochwała osób, rzeczy, wydarzeń, idei bądź wartości (np. apoteoza życia, bohaterstwa, religijna), osądzenie istoty ludzkiej jako idealnej, godnej dokonanych czynów (np. bohaterstwo Polaków).
Sztuka
[edytuj | edytuj kod]W sztukach plastycznych, muzyce i literaturze apoteoza przybiera formę gloryfikującego przedstawienia.
Temat wyniesienia człowieka do rzędu bogów przejęty został ze starożytnego Wschodu, gdzie apoteozowano hellenistycznych władców z dynastii Seleucydów (312-64 przed Chr.), Ptolemeuszów (323-30 przed Chr.) i cesarzy rzymskich. Najpełniej rozwinął się w sztuce starożytnego Rzymu, przyjmując nazwę consecratio[1].
Szczególnego znaczenia apoteoza nabrała w nowożytnej sztuce dworskiej (zwłaszcza w baroku) w alegorycznych przedstawieniach świętych oraz władców[2].
Znaczenie historyczne
[edytuj | edytuj kod]W kontekście religijno-historycznym oznacza zmianę "stanu" duszy (bądź też duszy i ciała), podczas której normalni śmiertelnicy stają się nieśmiertelni. Przykładem może być Utnapisztim.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Literatura
[edytuj | edytuj kod]- Paul Zanker, Apoteoza cesarzy rzymskich: rytuał i przestrzeń miejska, Poznań 2005
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Alegorie i apoteozy w Muzeum w Wilanowie. wilanow-palac.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-16)].