Przejdź do zawartości

Bylina (literatura)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan BilibinDobrynia Nikiticz ratuje Zabawę Putjaticznę przed smokiem Gornyczem

Bylina, starina (ros. былина, старина) – tradycyjna ruska pieśń, opiewająca czyny bohaterów epoki średniowiecza i kilku wieków późniejszych. Byliny to najdawniejsze zapisy epickich pieśni, które powstały w XVII wieku.

Słowo bylina pochodzi od rosyjskiego słowa byl (быль) oznaczającego historię prawdziwą, w przeciwieństwie do fikcyjnych.

Byliny były tworzone w formie wiersza białego, posiadały jednak charakterystyczny rytm. Większość z zachowanych bylin pochodzi z północnych regionów Rosji. Ich styl był naśladowany przez wielu późniejszych pisarzy i poetów, m.in. przez Aleksandra Puszkina. Najświetniejszą grupą są byliny cyklu kijowskiego, opowiadające o legendarnych bohaterach związanych z dworem i osobą kniazia Włodzimierza – „krasnego sołnyszka”[1].

Najważniejsze cykle bylin

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. B. Bednarek, Epos europejski, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2001, s. 246.
  2. Stefan Bratkowski: Pan Nowogród Wielki. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1999, s. 32. ISBN 978-83-88072-23-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]