Przejdź do zawartości

Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa (CWOL)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa
CWOL
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1929

Rozformowanie

1937

Tradycje
Kontynuacja

Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w Dęblinie

Dowódcy
Pierwszy

płk dypl. pil. Stanisław Ujejski

Ostatni

płk pil. Wacław Iwaszkiewicz

Organizacja
Dyslokacja

garnizon Warszawa

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

lotnictwo

Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa (CWOL) – jednostka szkoleniowa polskiego lotnictwa w okresie w II Rzeczypospolitej. Była zlokalizowana w Dęblinie, działała w latach 1929-1937.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ośrodek szkoleniowy w Dęblinie powstał w 1929 r. w związku z przyjętą nową organizacją polskiego lotnictwa. Powołanie nastąpiło na podstawie Rozkazu Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych L.dz. 700/tjn. 29 Og-Org. z 6 czerwca 1929 r. Zadaniem CWOL miało być szkolenie kadr zawodowych lotnictwa i rezerwy personelu latającego[1].

W skład Centrum wchodziły[2][3]:

  • Komenda CWOL,
  • Dział Nauk (wyłączony ze Szkoły Podchorążych Lotnictwa),
  • dywizjon ćwiczebny,
  • baza lotnicza,
  • Szkoła Podchorążych Lotnictwa,
  • Szkoła Podchorążych Rezerwy Lotnictwa,
  • Stały Kurs Pilotażu dla Oficerów Młodszych Lotnictwa,
  • Tymczasowy Ośrodek Szkolenia Specjalistów Lotnictwa,
  • kursy doskonalące (m.in. dowódców eskadr, oficerów taktycznych, pilotażu nocnego.

W Centrum pilotów szkolono w ramach kursu niższego pilotażu[4]. Poza szkoleniem od podstaw personelu lotniczego CWOL organizował również kursy przeszkalające oficerów innych broni na obserwatorów. Po kilkumiesięcznym kursie w Centrum oficerowie byli kierowani na roczny staż do pułków lotniczych. Po jego ukończeniu byli przenoszeni do korpusu oficerów lotnictwa[5]. Przejęcie od Szkoły Podchorążych Lotnictwa organizacji kursów specjalistycznych znacznie odciążyło SPL i usprawniło jej funkcjonowanie[6].

Do dyspozycji dywizjonu ćwiczebnego Centrum przekazano znaczną ilość samolotów. W 1934 r. dywizjon dysponował 93 samolotami różnych typów (26 Potez XV, 3 Potez XXV, 6 Potez XXVII, 2 Hanriott, 1 Farman F-60 Goliath, 2 Bartel BM-4[7]. W miarę rozwoju Centrum lotnisko dęblińskie nie spełniało oczekiwań wynikających z intensywności szkolenia. Aby sprostać zwiększonej liczbie uczniów i zapewnić wymaganą liczbę lotów dziennie do dyspozycji CWOL oddano nowo zbudowane lotniska w Ułężu, Stężycy, Zajezierzu i Podlodowie[6].

CWOL zakończył działalność w 1937 r. kiedy to został przemianowany Rozkazem Dziennym nr 187 z 17.08.1937 na Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w Dęblinie[8][9].

Komendanci CWOL

[edytuj | edytuj kod]

W okresie działania CWOL funkcję jego komendantów pełnili[10]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski: Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978. OCLC 461749319.
  • Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
  • Wiesław Wróblewski (red.), Lotnictwo polskie w okresie międzywojennym : (materiały z sesji popularnonaukowej), Warszawa, Suwałki: Departament Oświatowo-Wychowawczy WP : Wojskowy Instytut Historyczny : Wojewódzki Ośrodek Metodyczny w Suwałkach, 1993, OCLC 1262599864.