Przejdź do zawartości

Cmentarz Wagańkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz Wagańkowski
Ваганьковское кладбище
Ilustracja
Alejka cmentarza z widokiem na cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego (Woskriesienską)
Państwo

 Rosja

Miasto wydzielone

 Moskwa

Adres

ul. Siergieja Makiejewa 15

Typ cmentarza

komunalny

Stan cmentarza

czynny

Powierzchnia cmentarza

50 ha

Liczba grobów

≈100 000[1]

Data otwarcia

1771

Zarządca

ГБУ „Ритуал”

Położenie na mapie Moskwy
Mapa konturowa Moskwy, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz Wagańkowski”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz Wagańkowski”
Ziemia55°46′05″N 37°32′54″E/55,768056 37,548333
Strona internetowa

Cmentarz Wagańkowski (ros. Ваганьковское кладбище) – jeden z największych cmentarzy w Moskwie. Położony w północno-zachodniej części miasta, na terenie rejonu Priesnienskiego, nieopodal placu Krasnopriesnienskaja Zastawa. Zajmuje (2006) powierzchnię około 50 hektarów.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1723 roku Piotr I wydał ukaz zabraniający chowania zmarłych (z wyłączeniem szlachty) w obrębie murów miejskich, co wymusiło na władzach Moskwy potrzebę ustanowienia nekropolii poza miastem[2]. Cmentarz Wagańkowski został założony w 1771 roku, w czasie epidemii dżumy, jednakże już wcześniej na tym terenie odbywały się pochówki[1]. Nekropolia powstała głównie z inicjatywy Grigorija Orłowa, który został wysłany do Moskwy przez cesarzową Katarzynę II, by uporać się z problemem panującej tam zarazy[1]. Szacuje się, że w czasie trwania epidemii na tym terenie pochowano kilka tysięcy mieszkańców Moskwy i okolic[1]. W XVIII wieku cmentarz nie uchodził za prestiżowy, chowano tu biedaków, chłopów, kupców, drobnych urzędników i niskiej rangi wojskowych[1]. Dopiero w XIX w. cmentarz Wagańkowski stał się miejscem pochówku dla arystokratów i ludzi wysoko postawionych[1]. W czasie wojny napoleońskiej na cmentarzu złożono we wspólnej mogile ciała rosyjskich żołnierzy poległych w obronie ojczyzny w czasie bitwy pod Borodino we wrześniu 1812 roku[1]. Na początku XX wieku pochowanych zostało wiele ofiar paniki na Chodyńskim Polu[1]. Upamiętnione są tu także ofiary represji stalinowskich z lat trzydziestych XX wieku, groby obrońców Moskwy z lat 1941–1942, ofiary puczu sierpniowego (1991), a także terrorystycznego ataku na teatr na Dubrowce[1].

Przez prawie trzy stulecia istnienia nekropolii wagańkowskiej pochowano w niej ponad pół miliona osób. Na jej terenie znajduje się ponad sto tysięcy grobów[1]. Od 2008 roku trwają prace rekonstrukcyjne, mające na celu odnowę cmentarza i zachowanie go dla przyszłych pokoleń[1].

Pochowani na Cmentarzu Wagańkowskim

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Pochowani na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Vagankovka.ru: История Ваганьковского кладбища. [dostęp 2014-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)]. (ros.).
  2. Mosritual.ru: Ваганьковское кладбище. [dostęp 2014-02-14]. (ros.).