Przejdź do zawartości

Dimityr Geszow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dimityr Geszow
Димитър Гешов
Ilustracja
generał piechoty generał piechoty
Data i miejsce urodzenia

14 września 1860
Swisztow

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 1922
Sofia

Przebieg służby
Lata służby

1877–1919

Siły zbrojne

Armia Carstwa Bułgarii

Stanowiska

dowódca 1 Armii

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-turecka,
wojna serbsko-bułgarska,
I wojna bałkańska,
II wojna bałkańska,
I wojna światowa

Odznaczenia
Order Waleczności III klasy (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Kawaler Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria) Kawaler Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria) Kawaler Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria) Kawaler Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria) Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria) Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Dimityr Iwanow Geszow (bułg. Димитър Иванов Гешов, ur. 14 września 1860 w Swisztowie, zm. 8 stycznia 1922 w Sofii) – bułgarski wojskowy, generał piechoty, dowódca armii w czasie I wojny światowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w Płowdiwie i Swisztowie.

Po wybuchu wojny rosyjsko-tureckiej w 1878 wstąpił na ochotnika do armii rosyjskiej i służył w 55 podolskim pułku piechoty. Po zakończeniu wojny został uczniem szkoły piechoty w Odessie, którą ukończył w 1880 roku.

Po powrocie do kraju został oficerem w 11 batalionie piechoty tworzącej się armii bułgarskiej. W trakcie wojny serbsko-bułgarskiej, był dowódcą kompanii w 3 pułku piechoty. Potem służył w jednostkach liniowych.

W 1890 roku został oficerem w Inspekcji Generalnej w Ministerstwie Wojny, po czym wrócił do służby liniowej, będąc kolejno dowódcą 3 pułku zapasowego, 4 pułku piechoty, 1 Brygady i 2 Brygady w 2 Dywizji Piechoty.

W trakcie I wojny bałkańskiej początkowo był dowódcą 2 Brygady 2 Dywizji Piechoty, a w dniu 24 grudnia 1912 został dowódcą 2 Dywizji Piechoty, która wyróżniła w walkach na terenie Macedonii. Dywizją tą dowodził także w czasie 2 wojny bałkańskiej.

Po zakończeniu wojny pozostał na stanowisku dowódcy 2 Dywizji Piechoty, którą dowodził do wybuchu I wojny światowej. Po przystąpieniu Bułgarii do wojny początkowo nadal dowodził dywizją, a dniu 11 września 1916 roku został dowódca 1 Armii, która brała udział w walkach na froncie salonickim. Armią tą dowodził do grudnia 1917 roku i został zwolniony z powodu choroby.

W 1918 roku został dowódcą Morawskiego Okręgu Wojskowego, a w 1919 roku uczestniczył w podpisaniu traktatu pokojowego w Neuilly-sur-Seine, następnie przebywał na leczeniu w Niemczech.

Po powrocie do kraju został wyznaczony inspektorem wojsk granicznych, ale już pod koniec 1919 roku został przeniesiony do rezerwy z powodu choroby.

Zmarł w Sofii.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • podporucznik (Подпоручик) (10.08.1880)
  • porucznik (Поручик) (30.08.1883)
  • kapitan (Капитан) (24.03.1886)
  • major (Майор) (08.02.1889)
  • podpułkownik (Подполковник) (08.02.1893)
  • pułkownik (Полковник) (20.05.1902)
  • generał major (Генерал-майор) (22.06.1913)
  • generał porucznik (Генерал-лейтенант) (20.05.1917)
  • generał piechoty (Генерал от пехотата) (01.07.1919)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]