Przejdź do zawartości

Dodona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dodona
Δωδώνη
Ilustracja
Teatr w Dodonie
Państwo

 Grecja

Administracja zdecentralizowana

Epir-Macedonia Zachodnia

Region

Epir

Jednostka regionalna

Janina

Gmina

Dodona

Populacja (2011)
• liczba ludności


55

Położenie na mapie Grecji
Mapa konturowa Grecji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Dodona”
39,54639°N 20,78778°E/39,546389 20,787778

Dodona (gr. Δωδώνη, Dodoni) – miejscowość w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Epir-Macedonia Zachodnia, w regionie Epir, w jednostce regionalnej Janina, w gminie Dodona, w pobliżu góry Tomaros. W 2011 roku liczyła 55 mieszkańców[1].

W starożytności ośrodek kultu Zeusa Naiosa i Diony, słynny z najstarszej wyroczni greckiej w świętym gaju dębowym[2] Zeusa. Kapłani Selloi (gr. Σελλοί) wieszczyli na podstawie szumu świętych dębów lub dźwięku poruszanych przez wiatr brązowych mis.

Gdy Atena, bogini sztuki i rzemiosł, pomagała Argosowi w budowie okrętu dla Jazona wyruszającego po złote runo, miała mu kazać użyć twardego drewna dębów z dodońskiego świętego gaju[3]. Według innej wersji tego mitu, w dziobie statku „Argo” wmontowano kawał drewna ze świętego dębu z Dodony: potrafiło ono przemawiać ludzkim głosem i wskazywać żeglarzom drogę na morzu[4].

Miasto w 219 r. p.n.e. zostało zniszczone przez Etolczyków.

W odkryciu i badaniach Dodony przeprowadzonych w 1875 r. przez bankiera i polityka Konstantinosa Karapanosa, duży udział miał polski zesłaniec Zygmunt Mineyko. W ramach prac archeologicznych udało się odsłonić ruiny miasta z teatrem oraz resztki okręgu kultowego z propylejami, świątynią Zeusa, wieloma budynkami sakralnymi i bazami pomników wotywnych[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. ΜΟΝΙΜΟΣ Πληθυσμός
  2. Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Cywilizacje Europy. Anglia – Słowianie. Cywilizacje Australii i Oceanii. Papuasi. T. 13. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 71. ISBN 83-7425-368-1.
  3. Maria Ziółkowska: Gawędy o drzewach, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, warszawa 1988, ISBN 83-205-4053-4, s. 66
  4. Jan Parandowski: Mitologia, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1987, ISBN 83-210-0677-9, s. 166
  5. Lidia Winniczuk (red.): Słownik kultury antycznej. Grecja·Rzym, wyd. VI, Wiedza Powszechna, Warszawa 1991, ISBN 83-214-0406-5, s. 119