Przejdź do zawartości

Dominique Bona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dominique Bona
Ilustracja
Dominique Bona, 2010
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1953
Perpignan

Narodowość

francuska

Język

francuski

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)Oficer Orderu Narodowego Zasługi (Francja)Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Nagrody

Nagroda Renaudot

Dominique Bona (ur. 29 lipca 1953 w Perpignan) – francuska pisarka i krytyczka literacka, laureatka Nagrody Renaudot.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 29 lipca 1953 w Perpignan[1], w rodzinie literata i polityka Arthura Conte’a[2] i Colette Lacassagne[1]. W 1975 roku ukończyła studia na Sorbonie na podstawie pracy zatytułowanej Les fées et les sorcières dans la littérature des XIIe et XIIIe siècles[1].

Na początku pracowała jako asystentka we France Culture i France Inter[2]. W 1980 roku rozpoczęła karierę dziennikarską, pisząc dla „Quotidien de Paris” (1980–1985). Później jej krytyka literacka ukazywała się na łamach „Figaro litteraire” (1985–2004) i „Version Femina” (od 2004)[1]. Zadebiutowała w 1981 powieścią Les heures volées. Większość jej twórczości stanowią biografie[2].

W 2003 roku została wybrana na członka Akademii Francuskiej[1]. Należy do jury Nagrody Renaudot[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Za źródłem[1]:

Powieści

[edytuj | edytuj kod]
  • 1981: Les Heures volées
  • 1984: Argentina
  • 1992: Malika
  • 1998: Le Manuscrit de Port-Ébène
  • 2004: La Ville d’hiver

Biografie

[edytuj | edytuj kod]
  • 1987: Romain Gary
  • 1989: Les Yeux noirs ou les vies extraordinaires des sœurs Heredia
  • 1995: Gala, la muse redoutable, wyd. pol.: Gala. Niebezpieczna muza. Maria Żurowska (tłum.). Noir sur Blanc, 2022. ISBN 978-83-7392-706-3.
  • 1996: Stefan Zweig, l’ami blessé
  • 2000: Berthe Morisot, le secret de la femme en noir, wyd. pol.: Berthe Morisot. Tajemnica kobiety w czerni. Maria Żurowska (tłum.). Noir sur Blanc, 2017. ISBN 978-83-65613-06-6.
  • 2002: Il n’y a qu’un amour
  • 2006: Camille et Paul, la Passion Claudel
  • 2010: Camille Claudel, la femme blessée – ilustrowana biografia
  • 2010: Clara Malraux, « Nous avons été deux »
  • 2012: Deux sœurs. Yvonne et Christine Rouart, les muses de l’impressionnisme
  • 2014: Je suis fou de toi. Le grand amour de Paul Valéry
  • 2014: Les Rouart – De l’Impressionnisme au réalisme magique
  • 2017: Colette et les siennes
  • 2019: Mes vies secrètes

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j Dominique BONA [online], Académie française [dostęp 2020-12-17] (fr.).
  2. a b c d e f g Dominique Bona [online], La Fondation Prince Pierre de Monaco [dostęp 2020-12-17] (ang.).