Dyskusja:Bitwa pod Bosworth

Ten artykuł jest pod opieką Wikiprojektu Bitwy, którego celem jest rozwijanie artykułów z dziedziny bitew i potyczek. Jeśli chcesz współuczestniczyć w projekcie, odwiedź jego stronę, gdzie można przyłączyć się do dyskusji i zobaczyć listę otwartych zadań.

w haśle wikipedii Ryszard III podano, że był on trzecim i ostatnim królem Anglii poległym w bitwie. W tym haśle jest info że drugim. Trzeba ujednolicić. Warto skonsultować z angielską wikipedią http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_monarchs_of_the_British_Isles_by_cause_of_death#In_battle

Ba, jeśli liczyć Harolda Godwinsona, to czwartym (jeszcze Wilhelm Zdobywca i Ryszard Lwie Serce). Litwin Gorliwy Odpowiedz zoilowi 13:06, 29 maj 2013 (CEST)[odpowiedz]

Zabójca Ryszarda III - Edmund Czarna Żmija ? To tylko serial ! W rzeczywistości o zabicie króla podejrzewa się walijskiego żołnierza piechoty o imieniu Polydore Virgil. Sprawdźcie angielską wersję artykułu.

Kiedyś tłumaczyłem tekst folderu z angielskiej ulotki o Bosworth może się Wam przydać:

Bitwa pod Bosworth jest jedną z najważniejszych bitew w historii Anglii. Sierpniowe tygodnie roku 1485 były świadkami ostatecznego upadku dynastii Plantagenetów. Właściwie można się spierać czy śmierć Ryszarda III była faktycznie znaczącym wydarzeniem w kontekście całej bitwy. Przyjmuje się że bitwa kończąca wojnę "dwóch róż" kończy też w Anglii Średniowiecze. Jej efektem jest wygaśnięcie męskiej linii Yorków ( poza Edwardem hr. Warwick, który został trzecim księciem uwięzionym w więzieniu Tower, Wydarzenia związane z bitwą bardzo dobrze ilustrują dramatyzm, intrygi i wielkie indywidualności obu domów , zarówno Yorków jak i Lancasterów. Nim wstało słońce 22 sierpnia 1485 król Ryszard i jego dowódcy uformowali swoje oddziały w szyku bojowym. Kiedy zaczęło świtać, a raczej kiedy opadła mgła jeden z problemów Ryszarda został rozwiązany. Z jego pozycji na północno-zachdnim stoku Ambion Hill można było zobaczyć połorzenie i przygotowanie wojsk braci Stanley'ów - obecnie popierali króla, ale byli bardzo zmienni i w każdej chwlil wraz ze swojmi oddziałam mogli prześć na stronę rebeliantów [co z resztą później uczynili]. Hrabiowie popełnili jeden strategiczny błąd - podzielili swoją armię i rozmieścili ją na przeciwległych skrzydłach. Kiedy rozkazano wojskom królewskim wykonanie pewnych korekt w ustawieniu, bracia Stanley'owie nie zrobili niczego, aby połączyć swoje armię z żadnym z obozów walczących. Król i jego dowództwy uważali hrabiów za potencjalnie wrogo nastawionych i dlatego sporządzili tajne plany operacyjne bitwy. Żołnierze hrabiego Northumberlanda zostaki rozmieszczeni jako tylna straż na północnych spadzistych stokach, aby przeciwdziałać możliwym atakom oskrzydlającym ze strony braci Stanley'ów. To połorzenie hrabiego choć bardzo dobre nie miało odegrać większej roli ponieważ głowne oddziały były jeszcze daleko ze względu na problemy ze sforsowaniem niebezpiecznych wschodnich szczytów. Henryk Tudor zgromadził swoje wojska i rozmieścił je w następującym szyku - na lewym skrzydle Gilbert Talbot, w centrum hrabia Oxford, a na prawym ekstremalnie trudnum skrzydle został umieszczony John de Hardwick. Było całkiem wcześnie kiedy rozpoczęli marsz w kierunku obronny pozycji rojalistów. Pocieszeniem dla wojsk Lancasterów było kłótnie i znechęcenie sprzymierzeńców króla. Kiedy Henryk dotarł do końca marszu zajął się złorzonymi manewrami mającymi na celu okrążenie stoków od wschodu i stawienie czoła oddziałom królewskim na otwartym polu. Wtym czasie król Ryszard wydał rozkaz do frontalnego ataku. Żołnierze ustawieni na najbardziej dogodnych pozycjach na szczytach górskich, mieli pewne problemy z celnością.