Przejdź do zawartości

Dysocjacja termiczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Uwodniony (niebieski) i bezwodny (biały) siarczan miedzi(II).

Dysocjacja termiczna, termoliza (gr. thérmē – „ciepło, gorąco”, lýsis – „rozpuszczenie, rozluźnienie”) – rozpad cząsteczek związków chemicznych na mniejsze cząsteczki lub atomy pod wpływem temperatury[1]. Im słabsze jest wiązanie chemiczne w cząsteczce, tym niższa jest temperatura, w której dysocjacja termiczna zachodzi[2]. Przykładem termolizy z życia codziennego jest karmelizacja sacharozy (cukru spożywczego) w temp. 160 °C:

Wiele soli nieorganicznych ulega odwodnieniu (np. pięciowodny niebieski siarczan miedzi(II) po ogrzaniu do temperatury 197 °C przechodzi w biały, bezwodny związek).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. dysocjacja termiczna, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-11-05].
  2. Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 103, ISBN 83-7183-240-0.