Przejdź do zawartości

e-moll

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
e-moll
Ilustracja
Tonacja jednoimienna

E-dur

Tonacja paralelna

G-dur

Tonika

e-moll

Subdominanta

a-moll

Dominanta

H-dur

Dźwięki składowe
e, fis, g, a, h, c, d

e-mollmolowa gama muzyczna, której toniką jest e. Jej dźwięki w odmianie naturalnej to: e, fis, g, a, h, c, d.


\relative e' {
\key e \minor
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn e1 fis g a b c d e \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
e fis g a h c d e
} }

Gama e-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):


\relative e' {
\key e \minor
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn e1 fis g a b c dis e \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
e fis g a h c dis e
} }

Gama e-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy e-moll naturalnej):


\relative e'{
\key e \minor
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn e1 fis g a b cis dis e \cadenzaOff
}
\addlyrics { \small {
e1 fis g a h cis dis e
} }

Równoległą gamą durową jest G-dur[1], jednoimienną durową – E-dur.

E-moll to także akord, zbudowany z pierwszego (e), trzeciego (g) i piątego (h) stopnia gamy e-moll.

Akord e-moll


\relative c'{
\override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f
\cadenzaOn s1 <e g b> s1 \cadenzaOff
}

CDEFGAHCDEFGAH

Znane dzieła w tonacji e-moll:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Franciszek Wesołowski, Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • E minor scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
  • E minor chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).