Przejdź do zawartości

Ernest II Szwabski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ernest II Szwabski
Ilustracja
ilustracja herbu
książę Szwabii
Okres

od 1015
do 17 sierpnia 1030

Dane biograficzne
Dynastia

Babenbergowie

Data urodzenia

1012

Data śmierci

17 sierpnia 1030

Ojciec

Ernest I Szwabski

Matka

Gizela Szwabska

Ernest II (ur. 1012, zm. 17 sierpnia 1030) – książę Szwabii w latach 10151030 z dynastii Babenbergów, syn Ernesta I i Gizeli, pasierb cesarza Konrada II.

Ernest II został księciem Szwabii po śmierci ojca, w 1015 roku, jednak początkowo nie były to rządy samodzielne a regencja matki.

W 1024 kolejny mąż matki, Konrad II, został wybrany na króla Niemiec. Ernest miał bardzo dobre relacje z ojczymem, został przedstawicielem króla w Szwabii. Obaj byli też kandydatami do tronu Królestwa Burgundii po bezdzietnym wuju Gizeli, Rudolfie III. Ostatecznie królem Burgundii został Konrad.

W 1025 roku Ernest przyłączył do opozycji przeciw ojczymowi. W następnym roku Konrad pokonał opozycję, zaś Ernest poddał mu się i wziął udział w wyprawie włoskiej tegoż w latach 102627. Z Italii został odesłany do Szwabii by zdławić resztki rebelii przeciw Konradowi, jednak przyłączył się do opozycjonistów i poniósł ostateczną porażkę w tym starciu. W efekcie tych zdarzeń został uwięziony, jednak z powodu relacji rodzinnych i, być może, nacisków Gizeli, nie został pozbawiony tronu książęcego, choć jego wpływ na rzeczywistą politykę księstwa został sprowadzony do minimum lub całkowicie zlikwidowany.

W 1028 roku syn Konrada i przyrodni brat Ernesta, Henryk III, został królem Niemiec. Ernest został zwolniony z więzienia, nie zwrócono mu jednak samodzielnej władzy nad księstwem, gdyż odmówił wydania innych przedstawicieli opozycji.

Zginął kilka miesięcy później. Nie ożenił się i nie pozostawił potomstwa[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Karl Hoger, Rodowód Babenbergów, Warszawa 1976, str. 15.