Erwin Bordolo
major audytor | |
Data i miejsce urodzenia |
25 sierpnia 1890 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
Wojskowy Sąd Rejonowy Przemyśl |
Stanowiska |
kierownik sądu |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Erwin Ludwik Herman Bordolo (ur. 25 sierpnia 1890 w Kulikowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major audytor Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 25 sierpnia 1890 w Kulikowie jako syn Teodora i Marii z Michalczewskich. Przez sześć z ośmiu lat gimnazjalnych kształcił się w C. K. VI Gimnazjum we Lwowie we Lwowie, gdzie w 1908 zdał egzamin dojrzałości[1]. Podczas I wojny światowej w 1915 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytet Franciszka��skiego we Lwowie. Od 1919 był żołnierzem Armii Polskiej we Francji.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów zawodowych sądowych ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[2][3]. W 1923 pełnił służbę w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr II w Lublinie[4]. W marcu 1925 został przesunięty w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr IV w Łodzi ze stanowiska asystenta na stanowisko sędziego śledczego[5][3]. W lutym 1926 został mianowany sędzią śledczym przy wojskowych sądach okręgowego i zatwierdzony na tym stanowisku w Wojskowym Sądzie Rejonowym Jarosław w Rzeszowie[6]. W 1928 pełnił służbę w Wojskowym Sądzie Rejonowym Przemyśl[7]. 16 grudnia 1929 został mianowany sędzią rejonowym z równoczesnym przesunięciem w WSRej.Przemyśl na stanowisko kierownika sądu[8][9]. Był członkiem oddziału Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu[10]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 2. lokatą w korpusie oficerów audytorów[11]. Od 1937 do 1939 był sędzią śledczym w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr III w Wilnie[12].
We wrześniu 1939 został szefem Sądu Polowego nr 33 i równocześnie szefem służby sprawiedliwości 35 Dywizji Piechoty. Wziął udział w obronie Lwowa[13]. Po kapitulacji załogi miasta dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w Obozie NKWD w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]- Dekretem z 11 listopada 1976 Prezydenta RP na Uchodźstwie w Londynie Stanisław Ostrowski nadał zbiorowo Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384)[14] żołnierzom polskim zgładzonym w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, dla upamiętnienia ofiary ich życia w imię Niepodległości Polski. Krzyż ten symbolicznie został zawieszony na Pomniku Katyńskim w Londynie[14].
- 5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[16].
- W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Erwina Bordolo w Łasku[17].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[18][11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VI. we Lwowie za rok szkolny 1907/8. Lwów: 1908, s. 109.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1092.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 988.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1082.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 1 kwietnia 1925 roku, s. 184.
- ↑ Rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 1, 7, 6 lutego 1926.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 695.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 378.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 310, 886.
- ↑ „Oświata - to potęga”. Wydawnictwo pamiątkowe z okazji obchodu 15-lecia Niepodległości Państwa Polskiego. Przemyśl: 1933, s. 95.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 322.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 869.
- ↑ Dokumenty 1997 ↓, s. 172.
- ↑ a b Pożegnanie zasłużonych dla Polski oficerów, śp. generała Stanisława Kopańskiego i śp. podpułkownika Stefana Eichlera oraz ich małżonek - Polonia - Portal Gov.pl [online], Polonia [dostęp 2024-06-28] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
- ↑ Erwin Bordolo. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2018-09-16].
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Dokumenty obrony Lwowa 1939. Artur Leinwand (oprac.). Warszawa: Instytut Lwowski, 1997. ISBN 83-910659-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 619. [dostęp 2016-10-17].
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie
- Absolwenci Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego
- Członkowie Polskiego Białego Krzyża
- Kierownicy wojskowych sądów rejonowych II Rzeczypospolitej
- Majorowie audytorzy II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie Armii Polskiej we Francji 1917–1919
- Oficerowie dowództwa 35 Dywizji Piechoty (II RP)
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Oficerowie Wojskowego Sądu Okręgowego Nr II
- Oficerowie Wojskowego Sądu Okręgowego Nr III
- Oficerowie Wojskowego Sądu Okręgowego Nr IV
- Pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach w Charkowie
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1890
- Wojskowi związani z Przemyślem
- Wojskowi związani z Wilnem
- Zmarli w 1940