Przejdź do zawartości

Fidel Ramos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fidel Ramos
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1928
Lingayen (Pangasinan)

Data i miejsce śmierci

31 lipca 2022
Makati

12. Prezydent Filipin
Okres

od 30 czerwca 1992
do 30 czerwca 1998

Przynależność polityczna

Lakas - Chrześcijańscy i Islamscy Demokraci

Poprzednik

Corazon Aquino

Następca

Joseph Estrada

podpis
Odznaczenia
Commander Legii Honorowej (Filipiny) Commander Legii Honorowej (Filipiny) Commander Legii Honorowej (Filipiny) Distinguished Conduct Star (Filipiny) Krzyż Wielki Orderu Kalantiao (Filipiny) Krzyz Wielki Orderu Zasługi Chile Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Łańcuch Orderu Karola III (Hiszpania) Łańcuch Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Łańcuch Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania) Wielki Order Mugunghwa (Korea Południowa) Order Korony Malezji Medal ONZ za służbę w KOREI Nishan-e-Pakistan Komandor Legii Zasługi (USA) Medal Służby w Korei Medal Służby w Wietnamie Krzyż Wielki Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Kawaler Wielkiej Wstęgi Orderu Słonia Białego (Tajlandia) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Słonia Białego (Tajlandia)

Fidel Valdez Ramos (ur. 18 marca 1928 w Lingayen w prowincji Pangasinan, zm. 31 lipca 2022 w Makati[1]) – polityk i wojskowy filipiński, szef Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Filipin (1986-1988), minister obrony (1988–1991). Od 1992 do 1998 12. prezydent Filipin[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcony w akademiach wojskowych na Filipinach i w West Point w USA, brał udział w wojnie koreańskiej i wietnamskiej.

Podczas dyktatorskich rządów prezydenta Ferdinanda Marcosa, Ramos jako minister obrony i szef policji wprowadził ogłoszony przez Marcosa stan wojenny. W 1986 podczas demonstracji ludowych, Ramos opuścił rząd i stał się kluczową postacią ruchu sprzeciwu wobec Marcosa, który doprowadził do jego obalenia i wygnania. Później ściśle współpracował z prezydent Corazon Aquino i sprawował funkcję ministra obrony.

Sześcioletnia prezydentura Ramosa zapisała się jako okres szybkiego wzrostu gospodarczego i stabilizacji politycznej mimo zagrożenia wybuchem komunistycznego powstania, muzułmańskiej separatystycznej partyzantki na Mindanao i pojawieniem się w 1997 azjatyckiego kryzysu gospodarczego. Objął urząd po Corazon Aquino i sprawował go do 1998, kiedy został zastąpiony na tym stanowisku przez Josepha Estradę.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Former president Fidel V. Ramos succumbs to Covid-19
  2. Fidel Ramos | Biography & Facts | Britannica [online], www.britannica.com, 14 marca 2024 [dostęp 2024-03-30] (ang.).
  3. Briefer on the Philippine Legion of Honor. gov.ph (Official Gazette). [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  4. a b About Fidel V. Ramos. rpdev.org. [dostęp 2016-04-16]. (ang.).
  5. a b Diplomatic relations between the Philippines and Thailan. gov.ph. [dostęp 2016-04-16]. (ang.).
  6. "Real Decreto 1819/1994, de 2 de septiembre, por el que se concede el Collar de la Orden del Mérito Civil a su excelencia señor don Fidel Valdez Ramos, Presidente de la República de Filipinas". boe.es. [dostęp 2016-04-16]. (hiszp.).
  7. Leaders: Fidel Ramos. leadersmag.com. [dostęp 2016-04-16]. (ang.).
  8. State Visit to the Philippines by President Eduardo Frei Ruiz-Tagle of the Republic of Chile & his wife First Lady Marta Larraechea Bolivar hosted by President Fidel Ramos & First Lady Amelita Ramos November 20-21,1995. Philippine Diplomatic Visits. [dostęp 2016-04-16]. (ang.).
  9. "Real Decreto 453/1995, de 24 de marzo, por el que se concede el Collar de la Orden de Isabel la Católica a su excelencia señor Fidel Valdez Ramos, Presidente de la República de Filipinas". boe.es. [dostęp 2016-04-16]. (hiszp.).
  10. "Real Decreto 136/1998, de 30 de enero, por el que se concede el Collar de la Real y Muy Distinguida Orden de Carlos III a su Excelencia el Presidente de la República de Filipinas, don Fidel V. Ramos". boe.es. [dostęp 2016-04-16]. (hiszp.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]