Przejdź do zawartości

Flaming krótkodzioby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Flaming krótkodzioby
Phoenicoparrus jamesi[1]
(P. L. Sclater, 1886)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

flamingowe

Rodzina

flamingi

Rodzaj

Phoenicoparrus

Gatunek

flaming krótkodzioby

Synonimy
  • Phoenicopterus jamesi P. L. Sclater, 1886[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     występuje przez cały rok

     poza sezonem lęgowym

Flaming krótkodzioby[4], czerwonak krótkodzioby (Phoenicoparrus jamesi) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny flamingów (Phoenicopteridae), występujący w Andach w Ameryce Południowej. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5]. Bliski zagrożenia wyginięciem. Flaming krótkodzioby często widywany jest razem z flamingiem andyjskim.

Flamingi w Lagunie Hedionda w Boliwii
Morfologia
Długość ciała 90–92 cm; masa ciała około 2 kg[2]. Podobnie jak flaming andyjski posiada trzy palce. Upierzeniem przypomina flaminga andyjskiego, ale jest bledsze. Dziób pomarańczowożółty z czarnym końcem, lekko zakrzywiony w lewą stronę, kończyny ceglastoczerwone.
Występowanie
Występuje w Andach – na terenie południowego Peru, w północnym Chile, północno-zachodniej Argentynie i na zachodzie Boliwii. Jego środowiskiem życia są wysokogórskie jeziora słone płaskowyżu Altiplano[2]. Spotykany zazwyczaj w przedziale wysokości 3500–4700 m n.p.m.[3] Niewielka populacja zimuje na nizinnym jeziorze Mar Chiquita w północno-środkowej Argentynie[2].
Status
Gatunek przez pewien czas uważany był za wymarły, aż do roku 1957, kiedy to odnaleziono jego przedstawicieli[6]. Obecnie Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje flaminga krótkodziobego za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). W 2010 roku liczebność populacji szacowano na 106 tysięcy osobników. Trend liczebności uznaje się za stabilny, choć spodziewany jest spadek liczebności tych ptaków ze względu na utratę i degradację siedlisk[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Phoenicoparrus jamesi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e del Hoyo, J., Boesman, P. & Garcia, E.F.J.: Puna Flamingo (Phoenicoparrus jamesi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)].
  3. a b c Phoenicoparrus jamesi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phoenicopteridae Bonaparte, 1831 - flamingi - Flamingos (wersja: 2015-08-30). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-13].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Grebes, flamingos, buttonquail, plovers, painted-snipes, jacanas, plains-wanderer, seedsnipes. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-05-13]. (ang.).
  6. A. W. Johnson, F. Behn, W. R. Millie. The South American Flamingos. „The Condor”. 60 (5), s. 289–299, 1958. DOI: 10.2307/1365154. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia Dzikich Zwierząt

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]